ONZE REISVERHALEN
Op vrijdag 30 september zijn we met de fiets vanuit Amsterdam vertrokken op wereldreis! Een lange tijd hebben we alle opties open gehouden en hadden we geen idee wanneer, hoe, voor hoelang en naar waar we zouden vertrekken. Dit is de manier zoals we willen reizen, de beste dingen overkomen je. Begin juni 2016 zweefde er een gedachte voorbij om vanuit huis te vertrekken en de fiets zou het vervoermiddel zijn waar we mee beginnen. Drie jaar later hebben we meer dan 35.000 kilometer op eigen kracht afgelegd. We fietsten naar het einde van de wereld, en trokken daarna terug richting het noorden. Lees hieronder al onze reisverhalen.
En ontdek alles over onze route, de statistieken en onze volgende plannen!
Wat wil je lezen? Klik hieronder voor alle verhalen van Europa, het zeilen en Zuid Amerika.
februari 12, 2021
Toen we Hamar verlieten, stopte Negar nog een snel een rol met visdraad en een doos vishaken in Zoë haar handen. “De vislijn zal je onderweg zelf moeten kopen”. Twee weken later zitten we aan een prachtig meer in het midden van het bos...
december 28, 2020
Daar staan we dan, voor de deur van ons tijdelijke huis. Zoë trekt aan de grote bel die naast de deur hangt en luidt zo het einde van onze reis op eigen kracht. Het is exact dertig september, vier jaar nadat we in Amsterdam op de fiets stapten en vertrokken op een onbekend avontuur...
oktober 23, 2020
Toen we Hamar verlieten, stopte Negar nog een snel een rol met visdraad en een doos vishaken in Zoë haar handen. “De vislijn zal je onderweg zelf moeten kopen”. Twee weken later zitten we aan een prachtig meer in het midden van het bos...
oktober 9, 2020
“Zweden zal hard zijn best moeten doen om Noorwegen te verslaan” zeggen we als we Lillehammer verlaten op zondagochtend. We kunnen ons nauwelijks voorstellen dat Zweden ons nog beter zal bevallen...
oktober 2, 2020
Opgelucht draaien we een klein zandpad in en verlaten de drukke weg. Het is soms onvermijdelijk om korte stukken over drukke wegen te skaten. In Nederland zou er een fietspad parallel aan de drukke weg liggen, maar die fietscultuur ontbreekt hier...
september 4, 2020
Om twee uur ’s ochtends meren we aan in Kristiansand. Zoë ligt onder de stoelen te slapen, terwijl Olivier met zijn hoofd op het tafeltje sliep...
augustus 19, 2020
Onze routeplanning is nog nooit zo vrij geweest. In vergelijking met Zuid-Amerika is fietsen of skaten in Europa kinderspel. Er zijn honderden routes waaruit we kunnen kiezen en bijna iedere dag kunnen we verschillende dorpjes passeren met een winkel...
juli 31, 2020
Sinds we uit Breda vertrokken vertellen we iedereen dat we naar Zweden gaan. Meestal klinkt er een uitgesproken verbazing, maar een aantal mensen merkt op dat Denemarken gesloten is. “Wij gaan langzaam vooruit dus het duurt nog een paar weken voordat we aan de grens zijn. Hopelijk opent Denemarken” zeggen met een vastberaden positiviteit...
juni 10, 2020
‘Het ziet er niet goed uit in de wereld. Ik denk dat jullie terug naar Nederland moeten. We willen dat jullie hier vertrekken, vandaag of morgen’...
mei 30, 2020
Wat begon als een ver-van-ons-bed-show, kroop langzaam dichterbij. Het coronavirus trok van China naar Europa en verspreide zich langzaam over de wereld. Op de ski’s waren we heel ver verwijderd van deze werkelijkheid...
mei 29, 2020
“Eenmaal op de Route Blanche staan er geen bomen meer” waarschuwden mensen ons. We verwachten ons aan een kaal poollandschap waar we blootgesteld zijn aan gure wind en barre omstandigheden...
mei 14, 2020
We staan te paraderen voor een groep verkeersborden. We maken blije foto’s en kletsen tegen de camera. Tussen de drukte van verkeerssignalen is het één bord waar het ons om gaat. In blauw en groen staat er ‘Fin route 138’...
april 28, 2020
De sneeuw is een wit deken doorbroken door twee ononderbroken lijnen met daar tussen een horizontaal rafel patroon. Het zijn de klaarduidelijke markeringen van een skidoo, een sneeuwscooter die hier gisteren gepasseerd lijkt te zijn...
april 17, 2020
We zien niemand op de trail de laatste twee dagen, uitgezonderd onze skidoo-vriend, Norbert, die ons verwende met warme soep en koekjes. We vragen ons af waar al de andere reizigers zijn die de Route Blanche als bestemming hebben...
april 3, 2020
We zijn zeven uur in de bus en tien dagen skiën van Quebec City verwijderd, we zijn in “le gran ville” Sept-Îles en het is tijd voor wat rustdagen. Oliviers voeten zien er niet uit en de pijn is van zijn verbeten gezicht af te lezen. We nemen drie dagen rust, om de voeten te laten herstellen...
maart 12, 2020
De ogen gaan open, het ochtendlicht ontwaakt ons uit de dromen en we kijken naar de gele kleur van de binnentent. De ritssluitingen zitten onder een dik laagje vorst, onze neus is koud en we blazen grote witte wolken van warme adem die onmiddellijk bevriest in de lucht...
november 17, 2018
'We gaan naar huis' zegt Zoë met tranen in haar ogen. Ze had net een telefonische afspraak met de gynaecoloog uit Belgie...
november 12, 2018
Grensovergangen zijn als fietser meestal een fluitje van een cent. De politieagenten zijn meer geintereseerd in onze reis dan onze tassen...
november 4, 2018
In Bolivia bezochten we voor Zoë de gynaecologie. Ze had last van een erg onevenwichtige menstruatie. Gelukkig viel het mee en bleek Zoë een cyste...
oktober 18, 2018
"It is a too big risk for us" zijn de pijnlijke woorden van Dieter en Margrit als Olivier vertelt dat hij toch wil oversteken naar Brazilie...
oktober 18, 2018
Bienvenidos a Ecuador staat er met grote letters aan de andere kant van de brug. Het is onze vijfde landsgrens die door een brug gescheiden wordt...
september 23, 2018
Al drie maanden begeven we op ons boven 2.000 meter. Ons lichaam is volledig aangepast en heeft geen enkele moeite met een bergpas boven 3.000 meter...
september 18, 2018
In Caraz parkeren we de fietsen een paar dagen in het berghok en trekken met de rugzak de bergen in. Er bestaat een prachtige fietsroute door dezelfde Cordillera Blanca...
augustus 29, 2018
Twee dagen nadat de fietsenmaker in Huanuco ons vertelt dat we 28 inch niet zullen vinden, zitten we letterlijk met de handen in het haar...
juni 2, 2017
De eilanden van Fernando de Noronha zijn een plaatje. Of je nu aankomt met het vliegtuig of de zeilboot, de contouren...
mei 27, 2017
Eenmaal in bed slaap ik niet en lees ik een verhaaltje in 'kippensoep. Verhaal 8, twee wolven. Hij slaat de plank raak. ..
mei 6, 2017
Ik voeg mezelf als een marionet in de drummende mensenmassa die probeert aan boord van de ferry te raken. Iedereen...
april 29, 2017
Met ronkende motor vertrekken we bij de Lamin Lodge, maar na een halve dag zijn we alle vier teleurgesteld. Zeilen op...
april 21, 2017
Onder de brandende Afrikaanse zon varen we langzaam richting de monding van de rivier. De monding is zo breed dat...
april 5, 2017
We bezoeken nog een tweetal eilanden vooraleer we onze route vervolgen naar Gambia. De zeiltochtjes tussen de eilanden zijn...
maart 26, 2017
"It is a too big risk for us" zijn de pijnlijke woorden van Dieter en Margrit als Olivier vertelt dat hij toch wil oversteken naar Brazilie...
maart 3, 2017
Na de zware overtocht komen we aan in Mindelo. Een, naar Afrikaanse standaarden, rustige stad die erg Westers is gericht...
november 30, 2018
Op de tweede dag is al het ongewoons al weer gewoon. Zo snel went lichaam en geest aan iets dat ons bekend voorkomt. Twee jaar geleden werd...
november 23, 2018
We accepteren onze terugkomst alsof er niks veranderd is. We zijn niet gespannen, niet zenuwachtig. We zitten in het vliegtuig alsof het een dagelijks dingetje is...
december 10, 2016
Na een afscheid vol emoties van jaloezie en gemis, was het voor mij ongeduldig wachten op een weerzien...
december 10, 2016
Na het bomen planten en de fantastisch avond bij de familie Correia hebben we wat verloren kilometers goed te maken want ...
december 7, 2016
Na vijf fietsloze dagen voelt het goed om de fiets uit de stal te halen. Met het nodige geknuffel en gezwaai fietsen we weg...
december 3, 2016
Met het gevoel alsof we iets zijn verloren, fietsen we door het ruige landschap van Galicia. Achter ons mist het luide...
november 23, 2016
Na de 'Nederlandse' vlakte van meer dan tweehonderd kilometer op achthonderd meter en koude westenwind, kijken wij met...
november 16, 2016
Het luide geritsel en gerommel in de kamer maakt ons wakker. Het is buiten pikdonker en het lijkt midden in de nacht...
DE EERSTE 4.000 KILOMETER
De eerste meters // In goed gezelschap // Langs oude wegen en pelgrimssteden // Het verkeerde seizoen // Een nieuwe topsport // Route du soleil // Vier seizoenen in Spanje // Kastanjes en kuitenbijters // Hout als economische verwarming // Gastvrij Portugal // Portugese schoonheidNAAR HET EINDE VAN DE WERELD
Een warme of koude douche // Lek naar Salvador // Zonsondergang in stijl // Het andere Brazilië // De vreemdeling // De warme stilte // Verlaten rails // Foute keuze // Droog, zout en cactussen // Ruta 40 // Tien seizoenen in een dag // Carretera Austral // Whiskey op de austral // Hike en bike // Naar het einde van de wereld // Brons, zilver en goudAL NORTE
Leven aan het einde // Achter de schermen // Liften naar Buenos Aires // Onbekend Paraguay // De groene hel // De lijdensweg van de puma // De geur van Bolivia // De ziekentocht // De glimlach van de Andes // Pura bici // Fietsen in de hemel // Moeder gans // Leven op de bergflank // Hola gringo // Een groot hart // Mijn weg // Alles verandert // Groen gras aan de overkant // Plots gaan we naar huis // Gevangen vrije vogel // Privilege van een wereldfietser // Drugs en koffieVolg onze reis!
Onze nieuwste verhalen en avonturen wil je niet missen! Laat je email achter en ontvang 10 keer per jaar onze nieuwsbrief!
