Op eigen kracht, maar niet alleen
Vier musketiers
september 23, 2021
Onze vier meest inspirerende mensen van 2021
december 23, 2021
Vrijdag 1 oktober - Breda
30 september 2020. Het lijkt alweer zo lang geleden dat we aankwamen in het kleine, rode vakantiehuis in de Zweedse bossen. Na amper drie dagen begonnen we aan een nieuw hoofdstuk in onze reis, het schrijven van ons boek. Toen waren we nog vol optimisme dat ons boek in de lente van 2021 in de winkel zou liggen. We zouden alles zelf doen, van schrijven tot ontwerp, van uitgeven tot verkoop. We plakten de kasten vol met post-its en puzzelden de structuur van het boek in elkaar. Dag in dag uit pakten we een stapeltje kaartjes van de kast en schreven nieuwe hoofdstukken uit ons boek. Tegen het eind van de dag lazen we elkaars verhalen, gaven feedback en gaven elkaar steeds weer een high-five. Succesjes vieren, ook dat leerden we tijdens de reis. Achter ons hing een tijdschema dat ons met hete prikken op de hielen zat. Het lukte ons om steeds op schema te blijven, maar de dagen achter de laptop werden daardoor steeds langer en langer. Plots zaten we zeven dagen op zeven te werken, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Was dit hoe we de werk-vrije tijd balans voor ogen zien?
Ja, we hebben het schrijven van een boek onderschat. Vooral het allemaal zelf willen doen, was compleet gekkenwerk. Het schrijven van een boek is al een hele opgave, en daarna begint het pas echt. Vormgeving, het uitgeven, de verkoop en de boekpromotie. Dat kost minstens zoveel tijd, en energie. Al vanaf het begin waren we overtuigd van de titel van ons boek: Op eigen kracht. Tijdens onze reis leerden we een belangrijke ondertitel: Op eigen kracht, maar niet alleen. Zonder alle interesse, de hulp onderweg, de steun en het vertrouwen van alle mensen zou onze reis nooit vier jaar geduurd hebben. Datzelfde realiseerden we ons in januari van dit jaar. We kunnen het boek schrijven op eigen kracht, maar we kunnen het niet alleen. We zouden een uitgever zoeken.
Het samenwerken met een uitgever heeft veel parallellen met de sponsorsamenwerkingen tijdens onze reis. We leveren een deel van onze vrijheid in, maar in ruil krijgen we er veel voor terug. We hadden echter één belangrijke eis: we wilden het ontwerp van het boek en de redactie van de tekst in eigen hand houden. De uitgever zou zijn voorkeuren natuurlijk aangeven, maar vooral verantwoordelijk zijn voor het drukproces, de verkoop en de promotie naar boekhandels. We wisten dat onze zoektocht hierdoor moeilijker zou zijn, maar we wisten ook dat we een paar troeven in handen hadden. We zouden een uitgever heel wat werk uit handen nemen. We benaderden uitgevers en al snel kwamen we in contact met mo'media, een kleine uitgever uit Rotterdam, gespecialiseerd in de reissector. Zij waren enthousiast over ons boek, wij over hen. Een kleine en hechte uitgever. Belangrijker was dat ze ons voorstel erg interessant vonden. Na een voorbeeldontwerp van een paar pagina's, waren ze overtuigd. Het compromis dat wij moesten aanvaarden: het boek zou in het najaar uitkomen. In eerste instantie waren we ontgoocheld want we zagen het als een boek voor iedereen die in de zomer op avontuur zou willen. De uitgever verzekerde ons dat het boek nog veel beter zou zijn voor de kerst.
De eerste ontwerpen
Half april keerden we terug naar Nederland en België. De tekst en het ontwerp waren klaar in concept. Eigenlijk was het leukste deel van het boek schrijven achter de rug. Vanaf dan volgde een serie aan correcties, feedback, verbeteringen, aanpassingen, proeven en nalezen. Olivier heeft wel tien keer ons boek nagelezen, terwijl Zoë iedere pagina van het ontwerp kan dromen. Persoonlijk vonden we het niet de leukste maanden omdat de voortgang zo beperkt lijkt. De laatste loodjes wegen het zwaarst en dat was zeker zo voor dit boek. Halverwege augustus leverden we alles in bij de uitgever en vertrok het boek naar de drukker. De opluchting was groot, het boek was ingeleverd, maar de spanning was even groot. Zou het wel goed uit de persen rollen?
De publicatiedatum stond dan al lang vast: 5 oktober. Voor ons betekende dit het begin van een nieuwe periode, de promotie van het boek. Het boek kan zo mooi of zo goed zijn, zonder promotie verkopen we niets. Zoë had gezworen dat ze alles op alles zo zetten om er het maximale uit te halen. Eens topsporter, altijd topsporter. Vanaf begin augustus telde er maar één ding: zorgen dat ons boek zoveel mogelijk mensen zou inspireren om dromen na te jagen.
We werkten al meer dan veertig uur per week sinds het begin van ons boek, maar vanaf de promotiefase ging het echt over de grens. We leerden dat een eigen baas zijn, ook een eigen valkuil kan zijn. Het is prettig onze eigen regels te bepalen, maar ook bijzonder moeilijk om de grens te trekken. Wanneer hebben we genoeg promotie gedaan? Wanneer kunnen we zeggen: 'Hier mogen we tevreden mee zijn?'. Iedere extra inspanning, levert misschien meer verkopen op. Wij vonden het bijzonder lastig om die grens te trekken, en eerlijk gezegd is het niet gelukt. In ons boek schrijven we dat we zoeken naar de juiste balans tussen werk en vrije tijd. In ons ideale beeld helt die over naar vrije tijd. Practice what you preach, was allesbehalve wat we deden. Met pure passie stortten we ons op de promotie en iedere seconde was er één. We susten ons geweten met het idee dat we maar één kans hadden om het goed te doen. Een paar maanden alles geven en daarna kunnen we terug op avontuur. Dat is ook een balans, maar wel een extreme.
Contractondertekening
Kleurproeven
In september startte de officiële voorverkoop. Hard werken wordt altijd beloond, zegt men wel eens. Ook dat klopte deze keer. We verkochten driehonderd boeken in voorverkoop en voelden al het ongelofelijke resultaat van het harde werk, de waardering van alle lieve mensen die ons volgen en ondersteunen. Het schrijven van een boek was een bijzonder proces, een reis op zich, met net zoveel ups and downs. We leerden dat een jaar achter de computer zitten echt niet meer bij ons past. Buiten, dat is waar we willen leven en werken.
'Kijk wat een grijze haren,' zegt Olivier.
'Ja, en die rimpels rond mijn ogen dan,' antwoordt Zoë.
Als we in de spiegel kijken, vinden we dat we afgelopen jaar ouder zijn geworden dan in de vijf jaar ervoor. Letterlijk.
We hebben enorm veel plezier gehad in het schrijven van ons boek, maar ook stress en teleurstellingen. Het hoort, net zoals de wereldreis, bij het leven. Dat maakt een proces zo mooi want we leren eruit.
De laatste les leerden we op het allerlaatste moment. Het boek was klaar en zou geleverd worden op vrijdag 1 oktober. Het zou de eerste keer zijn dat we het boek zouden zien. Heel de dag wachtten we op de vrachtwagen die vijfhonderd boeken zou leveren bij Zoë's ouders in Breda. Het was rotweer met grote files op de Nederlandse wegen. Om vier uur 's middags kwam de vrachtwagen aan in Rotterdam, maar Breda zou hij nooit meer halen voor maandag. Teleurgesteld stellen we ons geduld uit tot na het weekend. We ontvangen onmiddellijk een berichtje van de uitgever.
'Wij stappen nu in de auto naar Breda!'
Zo gebeurt het dat de grote baas en zijn vrouw 's avonds om half acht aanbellen bij de ouders van Zoë. René en Petra kunnen het niet aanzien dat zij het boek al in handen hebben terwijl wij met lege handen staan. Helemaal persoonlijk en onverwachts staan ze voor ons met ons ingepakte boek en een grote strik er rond. De tranen springen in Zoë haar ogen als ze het pakpapier openmaakt. Ze is opgewonden van dit bijzondere moment. Met een grote glimlach en natte ogen pakt ze Olivier vast, “We hebben gewoon een boek gemaakt!” Het is de eerste slaak van ongeloof. Vanaf nu volgt er een ongelofelijke reis aan verwonderingen, trots, en dankbaarheid. De reacties op Op Eigen Kracht zijn niet in woorden te vatten. Zó mooi!
Een paar eerste reacties
WoW ! Wat een bijbel is dit…..de boeken zijn dus binnen ! Dat wordt fijn lezen de komende maanden , laten de herfst en winter maar lekker onstuimig zijn….! 👍🏼🍂🍁🍄❄️☃️ - Susan
Het voordeel van (relatief) weinig werken en tijd hebben overdag, op het gemak boeken lezen in de ochtend. Maar zeg, Nooit gedacht dat er traantjes zouden opkomen bij het lezen van een avonturen verhaal! :o
Jullie verhaal over de zeiltocht en het afscheid is echt enorm intens. Kippenvel krijg ik er van! Dikke knuffel naar wie jullie waren in 2017. Respect! - Glenn en Lisa
Hi Zoë en Olivier. Net belde DPD aan met het boek. Uitgepakt, koffie erbij. Zit het nu ademloos te lezen. Niet gedacht dat het zóó mooi zou zijn geworden. Een juweel!!! Heel erg blij mee. Veel dank. - Wouter.
