Zoeken naar balans
Femunden på langs
februari 28, 2024
Zondag 3 september - Brøttum
Zoals zo vaak bij de afleveringen van Droomhuis gezocht wonen de deelnemers uiteindelijk op een andere plek dan de drie voorgestelde huizen. Helaas gebeurde hetzelfde met ons. Wat is er gebeurd?
Twee weken nadat de inspecteur het taxatierapport heeft opgesteld, was het af. Tor stuurde het naar ons door per email en schreef in dikke blokletters 'HET RAPPORT KLOPT NIET, VEEL TE LAAG GEWAARDEERD'. We zien ook zijn antwoord naar de inspecteur die de volle laag krijgt. De hut is geschat op €110.000, minder dan de helft wat Tor in zijn hoofd heeft. Begrijpelijk dat hij teleurgesteld is. Helaas verliest hij hier ook de realiteitszin mee en weigert zijn prijs te laten zakken. Intussen hebben we zelf gesprekken gehad met de gemeente. Het is niet zomaar toegelaten om in een hut te wonen in Lillehammer. De procedure om die status te veranderen naar een permanente woning duurt lang, is duur en de uitkomst is onzeker, aldus de ambtenaar van de gemeente. Het zijn te veel rode vlagjes die ons doen besluiten om de hut te laten vallen.
Onze focus verplaatst naar het gele huis met het prachtige uitzicht. De eigenaar heeft ons een voorstel gedaan om het huis te kopen met een klein stukje grond er rond. €80.000 wil hij er voor hebben. Wij hebben ons eigen rekensommetje gemaakt en kennissen geraadpleegd. Het huis is een totalrenovering waarbij alleen de buitenmuren en fundering kunnen blijven staan. Er moet zelfs nog een weg aangelegd worden naar het huis. Vooral op de laatste knappen we af. Het kleine paadje, een oud karrenspoor, is net zoals we het voorstellen, maar het is te steil om tot aan het huis te komen en dat is een voorwaarde van de gemeente om er te mogen wonen. Wij zijn bovendien extra geïnteresseerd in het grote stuk grond, maar de eigenaar wil alleen een klein perceeltje rond het huis verkopen. We weten dat hij een typische Noorse boer is waarvoor iedere boom in euro is uitgedrukt en niet in natuurwaarde. We weten nu al wat hij met al het bos rond het huis zal doen. Het gele huis valt ook af. We zijn terug bij start, teleurgesteld, vol twijfel.
Over een week komen Piet en Trine terug thuis en zitten wij zonder huis. We weten niet waar we deze winter zullen wonen.
Twijfel en stress
Als Piet en Trine terugkomen, vertrekken we een maand naar Røros om ons volgende avontuur voor te bereiden. We willen volgende zomer een paar maanden door Noorwegen trekken met rendieren. We willen ze gebruiken als pakdieren en als nomaden rondreizen, net zoals de Samische bevolking dat vroeger deed. In Røros wonen de zuid Samische families en daar willen we de eerste contacten leggen. We huren een berghut voor een maand en kopen zo wat tijd om een plek te vinden voor de winter. Iedere dag kijken we op de huizenwebsites naar huurhuizen, maar onze maag krimpt in elkaar bij het idee om zoveel geld te betalen om in een stad te wonen. Dat is niet waarvoor we hier in Noorwegen zijn. De tijd tikt langzaam verder, wij vinden niets wat ons een beetje blij maakt.
Vier dagen voordat we terugreizen uit Røros, hebben we nog steeds geen plek. De afgelopen weken waren stressvol, boordevol twijfel en emoties. We zijn niet op ons best en kunnen niet genieten van onze maand in Røros. Twijfel en onzekerheid overheerst.
'Dit laten we nooit meer gebeuren,' vloekt Olivier een paar keer.
We proberen een laatste redmiddel, een Facebook bericht. We hebben afgelopen jaar al een paar keer een berichtje in de groep geplaatst en willen eigenlijk niet nog een keer een bericht over onze zoektocht sturen.
'Daar zijn ze weer hoor,' hoort Zoë de mensen al zeggen.
Zoë schrijft een bericht waarin ze vertelt wat we zoeken deze winter. Een eenvoudige plek, het mag zelfs zonder water zijn, zolang het maar niet in de stad is. Tien minuten later krijgen we al reactie. Een vrouw stuurt een link van een hut die ze verhuurt. Het ziet er gezellig uit, eenvoudig en in het bos. We bellen haar onmiddellijk en tien minuten later is het geregeld. Oef! We hebben een plek. Een paar weken stress valt van onze schouders. Saved by the bell!
Onze nieuwe thuis ligt heel wat verder van Lillehammer. Fietsen naar de stad is onmogelijk, maar we zien het als een goede test. Misschien bevalt het wel om wat verder weg te wonen. In de zoektocht naar ons droomhuis zullen we altijd een van onze criteria moeten laten vallen. Het perfecte plaatje bestaat misschien wel, maar moet het nu al perfect zijn? Is het ook prima om een tussenoplossing te hebben waar we ons fijn voelen? Een plek waar we kunnen wonen, ons thuis voelen, tot rust komen, en dan langzaam uitkijken naar die droomplek.
Zoektocht naar balans
Voor het nieuwe werk van Olivier hebben we de stad alleszins niet nodig. Hij zal het grootste deel vanuit thuis werken en dan is een internetverbinding het belangrijkste. Op 1 november begint zijn eerste werkdag. Het kantoor ligt in Sandvika, maar liefst drie uur reizen vanuit ons huis. Eén tot twee keer per maand naar kantoor is meer dan voldoende. De eerste vijf weken beginnen met een opleiding. Iedere dag zit Olivier in een Teams-meetings van 9 tot 4, vijf dagen per week.
'Wat heb ik gedaan!?' vraagt Olivier zich hardop af.
Ook Zoë krijgt het benauwd. Waar is onze vrijheid? Het avontuurlijke leven dat we samen willen? Onze gezamenlijke projecten?
Het nieuwe werk verstoort onze balans en daar moeten we even aan wennen, en vooral een nieuwe balans in zien te vinden.
Aan ons nieuwe huisje ligt het alleszins niet. Het is een idyllisch plekje waar Zoë vanaf het eerste moment blij van wordt. Het rode huisje is knus, ligt midden in het bos met een kort wandelpad naar het huis. Water moeten we halen bij de buurvrouw en de toilet is een hokje buiten in de tuin. Als Olivier's laptop dichtklapt, trekt hij het bos is om hout te zoeken. Zoë trekt dagelijks op paddenstoelentocht. Het leven is eenvoudig, net zoals we dat willen. De afstand tot de stad is misschien langer, maar de natuur begint aan de voordeur. Zoë droomt stiekem al van meer. .
Net voor de winter begint, een laatste boottocht op het meer
De sneeuw is er vroeg bij deze winter
Olivier's heeft een 80% contract dat ingaat na de 5 weken opleiding. Vanaf dat moment komt er terug meer ruimte voor 'ons', voor 'WeLeaf'. We houden vast aan het hogere doel van dit vaste werk: het krijgen van een lening om onze eigen plek te kunnen kopen. De weg naar een droom loopt niet rechtdoor. Er horen opofferingen en omwegen bij om daarna weer op het juiste pad te komen. Deze opoffering is groot, maar het geeft Olivier wel rust. Een vast inkomen en de mogelijkheid om een huis te kopen, weegt nu op tegen de onzekerheid. Komen we zo een stapje dichter bij onze droom?
2 Comments
Hoi Zoë en Olivier.
Wat leuk om weer eens bij te lezen over jullie leven. Zoals ik het lees ervaren jullie negatieve gevoelens over het werken voor een woning. Ik denk echter dat dat in Europa de enige manier is om een vaste woonplek te hebben. En Noorwegen is helaas ook niet het goedkoopste land. Maar werken hoeft geen “straf” te zijn. Dus ik hoop van harte dat jullie een manier vinden om voldoende geld te verdienen om een voor jullie leefbare woning te vinden.
Ik volg natuurlijk al jullie avonturen…ik zie daarbij hele mooie cursussen, expedities en wintertochten voorbijkomen. Het zou prachtig zijn om de kost te kunnen verdienen met dit soort activiteiten. Jullie hebben inmiddels zoveel “skills” opgebouwd. De wereld wil graag van jullie leren. Maar wellicht zijn jullie nu (vier maanden na de laatste blog) hier al volop mee bezig.
Ga zo door, blijf luisteren naar jullie gevoel en dan komt het vast wel goed. En ondertussen…blijven genieten.
Liefs Ans Habraken.
He Ans,
Wat leuk dat jullie zo geïnteresseerd blijven volgen. Heel leuk!
Het werken voor een woning vinden we geen enkel probleem, alleen de manier waarop past niet helemaal bij ons. De bank in Noorwegen wil alleen maar een lening geven als we beiden een vast contract kunnen voorleggen. Zelfs met mijn vast contract, ons bedrijf ernaast en de eigen inleg volstaat niet om een lening te krijgen. Best absurd eigenlijk, maar ze zijn behoorlijk conservatief hier. Dus dat is wat we met het ‘werken’ bedoelen. Het ‘werken volgens de Noorse eisen voor een lening’ dus 🙂
Ook dat lost zich uiteindelijk wel op, maar soms is het wel frustrerend omdat wij ook graag dat huis willen hebben. Dan kunnen we van daaruit verder bouwen aan de andere dingen die we belangrijk en leuk vinden.
Wanneer komen jullie weer deze kant uit :)?
Veel groeten