Het verkeerde seizoen
Langs oude wegen en pelgrimssteden
oktober 20, 2016
De fietsfanaat
oktober 29, 2016
13 oktober - 972 kilometer gefietst
Tikkend ontwaken we in onze tent op de camping in Vézelay. Sinds de rit naar Neerpelt hebben we geen spat regen gehad, maar de komende twee dagen voorspellen ze nat weer. Op internet zagen we een herberg met een camping in Vezelay. De foto’s van de herberg zagen er helaas mooier uit dan de werkelijkheid, maar veel keuze hebben we niet dus we zetten onze tent naast een Duits koppel met een ouderwetse caravan. ’s Avonds kwam de Duitse vrouw nog even naar ons toe gelopen en zegt “wann Sie noch lust habt…”. Niet voor de overschot van hun avondeten, maar wel voor een mooie fototip net buiten de camping met een prachtig zicht op de kathedraal van Vezelay.
Plots wordt het tafereel tot leven gewekt door het gezang van een engel, zo mooi klinkt de stem die uit een van de gewaden vloeit
We hebben geen zin om de hele dag in de tent door te brengen. Als het minder hard regent, trekken we naar het centrum en gaan op zoek naar onze eerste stempel. Tijdens de rit van Breda naar Neerpelt zijn we langs de pelgrimshoeve in Vessem gefietst. Daar hebben we ons “santiago de compostela paspoort” opgehaald waarin we onderweg verschillende stempels moeten verzamelen zodat we in Compostela als echte pelgrims bekroond worden. Tot dusver hadden we niet het idee dat we op een van de compostelaroutes zaten dus ons paspoort was volledig blanco. Voor de stempel moeten we bij het Centre Madeleine zijn, een prachtig oud gebouw naast de kathedraal van Vezelay. Het Centre Madeleine is ook een pelgrimsherberg waar je kan slapen voor een zelf te bepalen prijs, een donatie. We krijgen naast de stempel, een lijst met andere pelgrimsovernachtingen voor het vervolg van de route. Op het papier staat een symbool dat Zoë al een langere tijd is tegengekomen onderweg. Ze dacht steeds dat het een uitkijkpunt voorstelde, maar het blijkt de routemarkering van een compostelaroute. Vanaf nu volgen we dus de uitkijkpunten. Weer heel wat bijgeleerd vandaag! De rest van de dag spenderen we met een lange wandeling in de omgeving. De wandeling heeft geen naam dus wij dopen het “de grote bramenroute”. Zoveel bramenstruiken zijn we niet eerder tegengekomen op een wandeling. Helaas zijn we enkele weken te laat zodat alle bramen niet de bestemming kregen die ze verdienden. Onderweg krijgen we wel vaker een verbazende vraag waarom we in het najaar fietsen, het verkeerde seizoen. We vragen ons regelmatig af of we te laat zijn, maar bestaat de juiste tijd wel? In het voorjaar heb je niet de prachtige herfstkleuren en rijpe appelbomen. We hebben prachtig weer en alle herbergen hebben altijd een plaats voor ons. Nooit last van de bromberen in de slaapzaal, maar het hele huis voor jezelf. De juiste tijd maak je zelf.
De volgende ochtend binden we de natte tent op de fiets en rijden snel naar het Centre Madeleine waar we de laatste nacht in Vezelay doorbrengen. In een groot boek worden onze namen keurig genoteerd en krijgen we een rondleiding in het gebouw. Via een smalle wenteltrap komen we bij de slaapzalen, gescheiden voor mannen en vrouwen. Beneden is een keuken waar zuster Gisèle heel de dag wacht op nieuwe pelgrims die komen overnachten of een stempel willen. Zuster Gisèle vraagt of we de volgende ochtend mee naar de kerk gaan. Er wordt gezongen en de pelgrims krijgen een zegening voor een goede reis. Die bijzondere ervaring willen we niet missen. ’s Middags houden we zuster Gisèle gezelschap als zij hele boeken met kruiswoordpuzzels verslindt, totdat de man met blote voeten binnenkomt. Het uitgebreide portret over deze bijzondere man kan je hier lezen. Zo vliegt ook deze dag voorbij en gaan we een klein beetje gespannen naar bed want morgenochtend krijgen we de zegening.
Stipt om twintig voor acht staan we bij zuster Gisèle, die zenuwachtig bezig is met allerlei kleine dingen. Het is buiten donker en de lucht ziet er dreigend uit als we het korte stuk naar de kathedraal lopen. Daarbinnen heerst een ijzige stilte die af en toe wordt opgeschrikt door het gehoest van een van de weinige mensen in de kerk. We nemen plaats op de eerste rij. Het tafereel voor ons oogt als een schilderij. De witte gewaden van de zusters en paters spreiden zich uit tot op de grond zodat het stambeelden lijken die hier al jarenlang neerknielen voor de Heer. Slechts een zeldzame strekking van de rug doet vermoeden dat het echte mensen zijn, maar de gezichten blijven onzichtbaar want ze zitten allen naar het altaar gericht.
Plots wordt het tafereel tot leven gewekt door het gezang van een engel, zo mooi klinkt de stem die uit een van de gewaden vloeit. Meerdere stemmen sluiten zich aan en een prachtig a capella van psalmen vult de leegte in de kerk. Père Jean, die zich naast zuster Gisèle heeft gezet, zingt in zijn eigen taal en ritme mee op de klanken, de schoonheid niet verstorend. Als we verplicht het klooster in moeten gaan, zouden we voor deze kiezen. Na een half uur stopt het gezang en worden de pelgrims uitgenodigd voor de zegening. We zijn de enige pelgrims en schuifelen tussen de witte stambeelden naar het altaar waar we ongemakkelijk afwachten wat er gaat gebeuren. We krijgen een zegening voor een gezonde reis terwijl er voor ons gebeden en gezongen wordt. Na afloop komt een van de witte gewaden naar ons toe gelopen en begroet ons enthousiast in het Nederlands. De non vraagt of ze onze namen mag weten zodat ze voor ons kan bidden. Met zoveel engeltjes die over ons waken, zullen we zonder problemen naar Compostela fietsen.
Buiten straalt intussen de zon in de open hemel alsof de zegening zijn eerste tekenen afgeeft. We laden snel de bagage op de fietsen, waarna Zuster Gisele prachtig voor ons het pelgrimslied zingt. Als we afdalen uit het dorp klinkt er overal "buen camino". Nog zo iets bijzonder van reizen in het najaar, alle aandacht gaat naar ons. Al snel verdwijnen via de grote poort van Vézelay, onze camino vervolgend. []
Hieronder staat het Compostelalied met een filmpje voor de muziek (willekeurig van youtube geplukt)
Het Compostelalied - Ultreïa
Tous les matins nous prenons le chemin,
Tous les matins nous allons plus loin.
Jour après jour, la route nous appelle,
C’est la voix de Compostelle.
Ultreïa ! Ultreïa ! E sus eia Deus adjuva nos !
Chemin de terre et chemin de Foi,
Voie millénaire de l’Europe,
La voie lactée de Charlemagne,
C’est le chemin de tous les jacquets.
Ultreïa ! Ultreïa ! E sus eia Deus adjuva nos !
Et tout là-bas au bout du continent,
Messire Jacques nous attend,
Depuis toujours son sourire fixe,
Le soleil qui meurt au Finistère.
Ultreïa ! Ultreïa ! E sus eia Deus adjuva nos !
20 Comments
Wat een mooi verhaal! Fijne reis verder, ik geniet van jullie blogs!
Dankjewel! En leuk dat je mee ons meeleest en leeft!
Bedankt voor de mooie relativering, het beste seizoen – ” die bepaal je zelf”.
Wat een levenslessen je allemaal op de fiets verzint he :p. Ik vroeg me bij Frank van Rijn al af hoe hij aan al zijn theorieën komt, maar eenmaal op de fiets komen ze vanzelf 🙂
Dit doet me herinneren dat ik met 3 andere architectuur studenten op bezoek was bij een architect en monnik Dom van der Laan, om architectuur lessen te krijgen in zijn Domincaner klooster. Hij is uitvinder van de “Bosche School”; een romaans aandoende bouwstijl met belangrijk gevoel voor ritme en maatsystemen. Alvorens college te krijgen moesten we de mis bijwonen en de maaltijd samen met de andere kloosterlingen genieten. Er mocht niet gesproken worden bij de schranspartij, want dat was het. Tafelmanieren waren er niet kennelijk. En omdat er uit messing borden werd gegeten, was het een grootse herrie van al dat bestek, tikkend op de borden….. >> In duigen, dat serene kloosterleven, ……….ha, ha.
Hahaha, dat klinkt goed. Ik ben stiekem ook benieuwd hoe het er verder achter de schermen aan toe gaat in Vezelay.
Op ‘mijn wenken’ bediend, heb ik opnieuw genoten van jullie verhaal en voortgang in de reis. De video bij het pelgrim lied bevat delen van het dorp Espagnac Sainte Eulalie waar wij o.a.het pelgrim beeld gefotografeerd hadden. Veel reisplezier en geniet van alle overwinningen (km & steiging percentages tot 10%) die jullie op je pad tegenkomen.
Graag gedaan :). Zoals we vorige week al zeiden, fietsen we slechts 1 lijn in Frankrijk. Zelfs als we er honderd fietsen, hebben we heel Frankrijk nog niet gezien. Een goede reden om nog eens terug te keren!
Wat een heerlijk verhaal! En mooie foto’s.
De juist tijd maak je zelf… al één wijze levensles die jullie van je wereldreis meenemen. Er gaan er nog veel volgen vermoed ik.
Ook voor de thuisblijvers is dit een goeie. We hollen en hollen op de juiste tijd te halen… in plaats van die zelf te bepalen. Om mee aan de slag te gaan!
Eén wens: nog veel meer verhalen!!!
Lieve
Wij bollen ook heel wat af om alles te kunnen zien, naar het mooie weer te gaan, etc. Af en toe wat rust want anders missen we het juiste seizoen 😉
En die wens zou wel eens vervuld kunnen worden ;).
Ha pelgrims,
Wat leuk om jullie te kunnen volgen, ik geniet van jullie verhalen en mooie foto’s, dank daarvoor!!
Ik liep vorig jaar met een vriendin van Maastricht naar Santiago, een tocht om nooit te vergeten. Het teken is de Coquille van Jacobus, hij fietst ook met jullie mee:)
En niet vergeten ook met fietsen moet je naar je lijf luisteren, neem de tijd.. en blijf genieten.
Bon courage, bon chemin.
Hartegroet
Hoi Elisabeth!
Leuk dat je onze avonturen volgt! Net even naar jouw verhalen gekeken en daar zie ik toch veel herkenbare dingen. Knap dat je elke dag een stukje van de reis hebt kunnen delen. Aan dat gemiddelde komen wij niet :).
Veel leesplezier!
Zoe en Olivier
Ook wij volgen jullie verhaal, jullie hebben een vlotte pen en talent voor fotografie, ik benijd de avonturen en ervaringen die jullie te wachten staan.
En wat het ‘juiste seizoen’ betreft; ik verwacht jullie niet binnen enkele weken terug thuis toch? Hier een herfst, daar een winter, dan ergens anders weer een lente, dat maakt het alleen maar mooier.
Wees voorzichtig, de koude komt er hoe dan ook aan toch?
Gr, Simon en Nina (en Samuel en Iza)
Hee Simon en rest van de familie!
Leuk dat jullie ons ook volgen :). We komen zeker niet binnen een aantal weken naar huis, maar gaan verder op zoek naar de seizoenen in Spanje, Portugal en dan Zuid Amerika. De winter blijven we elke dag een stapje voor, maar in november komen er vast een paar koude dagen aan. We zitten dan in het gebergte in Spanje dus misschien krijgen we al een sneeuwvlokje 🙂
Groetjes!
Zoe en Olivier
Mooie foto’s en mooi verhaal.
Leuk om te lezen. En geniet zo verder.
Dat in contrast met ons drukke gedoe hier in Breda.
Liefs Ellen
Dank Ellen! Ik, Zoë denk vaak aan je! Je mascotte hangt vrolijk aan mijn stuur te bungelen en geniet mee van de reis 🙂
Heeft u een mooie reis,de plaatsen die u kruis je schoonheid?
Dankjewel Diana! Wat leuk dat je meeleest! 🙂
Volgens mij bestaan er geen verkeerde seizoenen. Groetjes
Juist! Het is inmiddels weer meermaal bevestigd 😉