De eerste meters
Spoedcursus zeilen
september 25, 2016
In goed gezelschap
oktober 14, 2016
30 september - 8u ’s ochtends - 0 kilometer gefietst
“We vertrekken vandaag op wereldreis” roept Olivier als hij de deur bij Zoë binnenloopt in Amsterdam. “Heb jij het idee dat we vertrekken” vraagt Zoë. “Allesbehalve!”. Alleen de vloer vol reisspullen en de fietsen verraden dat we toch echt op reis vertrekken. Het voelt absoluut niet dat we voor lange tijd weg zullen zijn. Misschien komt dat gevoel pas als we de uitgebreide afscheidstour achter de rug hebben.
De afgelopen week kampeerden we in een leeg huis. Er moesten 1001 dingen geregeld worden, de bagage en de fietsen zouden we testen en iedereen kwam even afscheid nemen. De teller die ooit vijftig dagen aangaf, stond plots op twee dagen. Sinds het lanceren van de website is de tijd twee keer zo snel gegaan, en normaal is deze al niet bij te houden. Elke keer zeggen we tegen elkaar: “vanaf vrijdag hebben we alle tijd van de wereld”.
Terug naar vrijdagochtend. We hebben ruim anderhalf uur om alle tassen in te pakken en de fietsen klaar te maken. We weten dat alles past want dat hebben we afgelopen woensdag getest tijdens de allereerste rit met de fiets. Maar toch lagen er heel wat spulletjes die we woensdag niet in de tassen gestoken hadden zodat het precisiewerk is om alles gepakt te krijgen. Om kwart voor tien staan we voor de deur in Amsterdam, klaar voor de echte start! Een paar vrienden van Zoë komen ons uitzwaaien en Felix fietst mee tot aan het Amsterdamse Bos. Vanaf daar fietsen we alleen verder, nog steeds niet het besef dat de wereldreis begonnen is. We onthouden dan maar de wijze woorden: “pas als jullie terug thuis zijn, besef je dat je op wereldreis geweest bent”.
We beginnen aan onze grote afscheidstour langs vrienden en familie. De eerste vijf dagen fietsen we achtereenvolgens langs Rotterdam, Breda, Neerpelt, Leuven en Seron. We worden evenzeer zo verwend als anders wanneer we thuis komen. Misschien dat het daarom voelt alsof we nog niet echt op reis vertrokken zijn. Of misschien net wel omdat we nu eindelijk tijd hebben om dingen te doen die we al veel langer wilden doen.
Ze voorspelden onstuimig weer met veel wind en regen, maar vrijdag fietsen we in t-shirt naar Rotterdam. Als we bijna in Rotterdam zijn, komen we drie collega’s tegen die op weg zijn naar huis en ons hartelijk uitzwaaien. Even later zitten we bij Klaartje op de bank, toch vermoeid van de eerste tachtig kilometer. Overal worden we uitgezwaaid of opgewacht door vrienden, collega’s, familie en buren. De fietsen worden met grote zorg geïnspecteerd waarbij de meeste mensen zich afvragen of dit werkelijk al onze spullen zijn. We worden in de watten gelegd met heerlijk eten en een warm bed. Voldoende voorraad om er even tegen te kunnen. Elke dag om 10h starten we de dag met meefietsers, soms een stukje, soms de hele dag, zoals Wim, Christophe en Maxim. Sjors kan ons zelf zo moeilijk missen dat hij een hele week mee fietst.
Woensdagochtend verlaten we in Seron het laatste bekende nest. Net als de voorbije dagen hebben we geluk met het weer. Alleen op dag 3 (zondag) hebben we even in de regen gefietst, maar voor de rest was het zonnig en een heerlijk fietsweer. Regelmatig worden we nieuwsgierig begroet. ‘Lust u misschien een druifje’ klinkt er van achter als we even stil staan. Een vriendelijke boer leidt ons langs zijn druiventrossen, bramen en frambozen. Niet veel later zwaaien hem weer uit met druiventrossen, huisgemaakte jam, echte siroop en een koolraap.
De omgeving werd elke dag mooier en heuvelachtiger. De klimmetjes zijn met het gewicht van alle bepakking in kwadraat te tellen, maar eenmaal boven volgt altijd een weg naar beneden en dan helpt de bepakking in de omgekeerde richting. In Namen rijden we even de citadel tot boven vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op het samenstromen van Samber en Maas. Daarna volgen we de Maas stroomopwaarts waar het fietspad soms uit een prachtig stuk asfalt bestaat en daarna vloekende kasseistroken. Even voorbij Dinant vinden we een camping naast de Lesse. Het wordt de eerste nacht is onze nieuwe tent en we moeten zelf ons potje koken. Na de culinaire verwennerij van dinsdagavond bij Michel valt de spaghetti met tomatensaus wat tegen. De raap die we onderweg kregen is het enige verse in onze maaltijd. Om half acht wordt het donker en te koud om buiten te zitten. De eerste van vele gezellige avonden in onze tent!
15 Comments
Trek in meer, zorgen bij mij voor een onverwacht einde van de doorgaande belevenissen. Fijn dat jullie het goed hebben & deze prachtige belevenissen aangaan.
Wij reizen in gedachten op de achtergrond mee.
Meer komt er bijna aan, de volgende staat al ingepland! fijn dat jullie mee reizen! We miste onlangs wel het dagelijkse weerbericht xx 😉
Dit was ontwennen. Nu komt wennen…Duurt nog wel ff voor jullie “gewend” zijn aan deze lifestyl ..!!
Het wordt toch al aardig gewoontjes. De realisatie is er niet, maar gaat pas komen als we terug in het ‘normalen’ stappen. Voor nu dus onderdeel van het ‘gewoon’
Heerlijk reisverslag… nog veel bekende factoren maar stilaan toch ook het nieuwe/onbekende.
En de locals doen goed mee, verwend worden met druiven; jam, raap;.. jullie doortocht wordt opgemerkt!
Laat maar komen, die leuke weetjes!
(en de eerste technische problemen zijn gelukkig ook verholpen).
Lieve
Het is leuk hoe mensen interesse tonen! aan de andere kant wordt je voorbij gescheurd alsof je niet bestaat ;). Meer onbekende factoren zullen zeker komen!
geluk met het weer dat is afgedwongen 😉
Op naar het zuiden, op naar nieuwe avonturen want die gaan elkaar vlotjes opvolgen zo te zien
Beentjes los schudden en gaan!!
Met alle toeters en bellen aan Zoë’s fiets (gelukspoppetje, mascotte aap, rubber versiering) blijft het mooie weer vanzelf komen. Na dat ene buitje in Nederland geen druppels meer gezien! Het zuiden wacht toch op ons voor de warme ochtend glorie.
Leuk verslag van jullie afscheidsweek Olivier en Zoë. Het was super om een dagje mee te fietsen. Ik kijk uit naar het volgende verhaal !!.
Na dag 12 al 894 km op de teller… op de kaart is te zien hoe goed jullie opschieten. Geweldig.
Stilaan zuiders… met de koude zal het dan wel meevallen. En zoals we hoorden doen de locals verder hun best 🙂
Ik kijk al uit naar jullie volgende verslag!
Geniet verder!!!!
Lieve
Over een paar dagen zitten we aan de 1000! Koud is het hier ’s nachts en ’s ochtends ook. Vanmorgen zag alles er wit uit de we waren blij dat we binnen konden slapen 🙂
Mooi verslag van een langgerekt afscheid van familie en vrienden. Het echte avontuur is nu al enkele dagen bezig. Flink wat kilometers afmalen, aangewezen op elkaar, vruchten der aarde van locals krijgen,… fantastisch. Ben benieuwd naar de volgende verhalen.
Super leuk om te lezen! Kijk uit naar de volgende blog! X dorien
Goed te lezen dat jullie zo mooi van start gegaan zijn. En het verslag van jullie ontmoeting van een bijzondere man is ook bijzonder en leuk om te lezen. au revoir
Ziet er allemaal geweldig uit. Wat een onderneming. Succes.