De fietsfanaat

"Ik zou zomaar hele dagen kunnen fietsen". Dergelijke woorden verwacht je van een echte courreur, zo een die de ronde van Frankrijk rijdt. Maar de echte passie staat vaak langs de weg, achter de buis of zit zelf op de fiets. Daar worden de eigen dromen nagejaagd en zijn ze voor even kampioen.

Dezelfde woorden zouden zo uit de mond van Wim van der Meer kunnen komen, een fietsfanaat in hart en nieren. Bij vijf graden onder nul stapt hij om vier uur 's ochtends op de fiets. Na een paar kilometer zijn de versnellingen en het drinken bevroren, maar Wim is wel als eerste op de afspraak in Utrecht. Daar moet je fietsgek voor zijn. Al van jongs af aan reed hij hele middagen de Brienoordbrug op om te leren klimmen. Mama wilde toch liever dat de zoons op judo zouden gaan en tegen moeders wil valt op die leeftijd niet zoveel te doen. Zo geschiede het dat een potentieel wielertalent op de tatami gevloerd werd.

Passie komt altijd terug bovendrijven op een bepaald moment. Lange inspanningen vormden steeds de drijfveer voor een nieuwe uitdaging. Soms helemaal niet voorbereid, zoals de marathons van Rotterdam, andere keren maanden trainen om de Marmote met goud af te sluiten. Hoe ouder het gestel, hoe beter fietsen geschikt is al duursport. De alternatieve Elfstedentocht was daarom een laatste uitstap uit het fietsen waar het lichaam de grenzen ver overschreed. Toch is dit waarschijnlijk niet de grootste fysieke uitdaging. In 2012 fietste Wim, na een uitgebreide voorbereiding, in 12 dagen naar Barcelona. Gemiddeld 160 kilometer per dag op een mountainbike met een te zware fietskar. De emotionele bankrekening in stand houden, vereist nogal wat.

Toen wij vertelden dat we op wereldreis zouden gaan, glommen Wim zijn oogjes al van jaloezie. Dat we met de fiets vertrokken, deed hem met weemoed terugdenken aan zijn grote uitdaging in 2012. Als het kon, zou hij meefietsen tot aan Compostella zelf. Onze droom deed zijn droom om ooit een eigen fietsenzaakje op te starten, opflakkeren. Nadat we een uitgebreide sleutelcursus kregen, kocht hij al snel een paar oude juweeltjes om zo op te knappen (Stalen Fiets). Zo stond hij op 1 oktober klaar voor het centraal station, met ouderwetse Agu schoentjes als dat kleine jongetje dat ooit de Brienoordbrug verslond.