Een wijde broek, leren laarzen en een grote hoed. Dat is een Gaucho, zoals de inwoners uit Rio Grande de Sul zich noemt. Alles draait om paarden, vlees en cimarão, een kruidige drank die met een metalen rietje uit een klein potje gedronken wordt en van mond tot mond gaat. Bij de paardenrenwedstrijd in Porto Alegre ontmoeten we Paulo, een gaucho in hart en nieren.
Paulo is een paardenliefhebber, sterker nog, hij zoekt nog steeds zijn evenknie die even gepassioneerd is. Op zijn vierde zette zijn vader hem al op een paard waar zijn passie met de cowboylaars werd ingegoten. Op zijn 17e werd hij jockey en racete vier jaar lang op de renbaan totdat hij zijn eigen snelle benen ontdekte. Hij begon met het rennen van lange afstandswedstrijden en werd een van Brazilië's beste marathonlopers van zijn tijd. Hij liep wereldkampioenschappen en had de pech dat hij als derde snelste net niet naar de Olympische spelen mocht.
De combinatie van topsporter en paardenliefhebber ging bijna twintig jaar lang niet samen. Na zijn hardlooppensioen had hij opnieuw tijd voor zijn andere passie. Hij kocht een paar paarden en bouwde zijn droomhuis in de heuvels van het zuiden. Zijn huis is gebouwd bovenop de paardenstallen, waar je 's nachts de paarden hoort alsof ze langs je bed staan. Rondom ligt een prachtige heuvelachtige omgeving met groene weides en naaldbossen. In de winter is aangenaam Nederlands lenteweer, in de zomer is het heet en warm. In de vele weides rond het huis staan meer dan 50 paarden, bijna allemaal wedstrijdpaarden, waarvan hij heel de familiestamboom uit zijn hoofd kan noemen. Als we een rondje met het paard door de heuvels maken, staan er overal paarden die een relatie met zijn stal hebben.
De passie voor het hardlopen is niet verdwenen. Samen met de volledige familie organiseren ze hardloopwedstrijden in het zuiden. Soms meer dan vijftig per jaar waarbij er weekends zijn waarbij ieder lid van de familie een van de wedstrijden organiseert. In een wereld waar alles om snelheid draait, heerst er op de boerderij de tegenovergestelde rust. Een churrasco waar het vlees minimaal zes uur moet garen en er alle tijd is om zelf brood te bakken of kaas te maken. Deze tegenpool houdt hun leven in balans. Ook voor onze competitieve geest waarbij we altijd vooruit willen, is dit een plaats waar we even genieten van het stilstaan en misschien een glimp zien van ons latere bestaan.
1 Comment
Wat een rust in vergelijking met ons jachtige bestaan.