Kom je hen soms tegen?
Een nieuwe thuis
januari 11, 2017
Waterkansjes
februari 1, 2017
De ervaring van meereizen met Olivier & Zoë, verteld door Lieve en Ignace.
Deze gastblog is geschreven door Lieve en Ignace, de ouders van Olivier
Bas van 6 is geïnteresseerd in een foto in mijn praktijk. Een portret van de drie zonen: eentje van 21 jaar geleden en dit nagespeeld hier en nu. Bas wil weten wie ze zijn, wat ze doen, waar ze wonen… Ik vertel hem dat de oudste en vriendin op wereldreis zijn. Zijn vertederende vraag: Kom je hen soms tegen?
Ja hoor, we zijn hen tegengekomen! Rondreizende kinderen ga je achterna als dat zo uitkomt. Eenvoudig was het niet, waar zouden ze wanneer belanden? Als je met de fiets reist zijn afstanden opeens weer afstanden… Het werd Gran Canaria.
In de reisgids staan ‘Hoogtepunten Gran Canaria’ opgesomd. Het belangrijkste zijn ze vergeten: Olivier en Zoé terugzien. Ik ben ervan overtuigd dat méér echt niet nodig is. Voor mijn part nestelen we ons vijf dagen in een strandstoel om naar elkaar te staren, te keuvelen, te knuffelen… Dat is dus buiten het WeLeaf-team èn het eiland (met zijn bewoners) gerekend. Ze zorgen beiden voor verrassingen en avontuur.
Een verrassende omgeving
Een juist beeld van de Canarische eilanden hadden we vooraf zeker niet. De enige referentie vormden de verhalen van vrienden die daar zonnevakanties doorbrachten.
We starten onze trip in het Noorden van het eiland, daar waar surfers en wandelaars goed bediend worden. Een ruwe zee, afwisselend kleurrijke en puur witte dorpen vormen een lust voor het oog. Dat de hemel stralend blauw is blijkt ook hier niet vanzelfsprekend (voor ons wel, lievekesweer heet dat). Via Airbnb komen we terecht in een heerlijk appartement waar we ons direct thuis voelen. Het aanwezig zwembad laat enkel ijsbeeractiviteiten toe, maar moet door de helft van het gezelschap uitgeprobeerd worden. ’s Avonds genieten we van visspecialiteiten in één van de vele restaurantjes; samen tafelen, dat was lang geleden!
Dag twee staat er een wandeling op het programma. We zijn gewaarschuwd: in de bergen kan het koud zijn… niets daarvan. Ik voel me meteen ‘cool’ in mijn zomerjurk met wandelboots eronder, haren in een mini-staartje. Wandelen zou ik onze activiteit echter niet noemen, eerder klimmen! Drie uur lang gaan we omhoog en dat niet altijd langs mooie paden, neen echt klauteren van steen tot steen hoort erbij. Soms is het behoorlijk bangelijk om naar beneden te kijken! Maar wat we ervoor in de plaats krijgen is fantastisch. Het ene mooie uitzicht na het andere; daar de wegen enorm kronkelen, verandert het perspectief voortdurend. Onderweg passeren ons atleten die dit alles al lopend doen, naar boven en terug. Dat lijkt Olivier en Zoé een geschikte hobby voor de toekomst. Ze gebruiken trouwens elke mogelijkheid om contact te leggen, ze spreken zowat iedereen aan. In vlot Spaans; we staan er met open mond naar te luisteren.
We sluiten de dag opnieuw af in het visrestaurant, moe maar meer dan voldaan!
Gran Canaria is nagenoeg rond en de afstand van noord naar zuid en van oost naar west is 50 kilometer. Wanneer we de volgende dag het eiland van Noord naar Zuid gaan doorkruisen, lijkt me dat een makkie. Olivier en Zoé zijn in de wolken, dit stuk van het eiland kennen ze nog niet. Opnieuw worden we getrakteerd op magistrale landschappen, vergezichten, pure natuur. Er is maar één nadeel: haarspeldbochten. We hadden het kunnen weten, onder de rubriek ‘wat u beter kan vermijden’ staat in de reisgids vermeld: Haarspeldbochten. Helaas zijn de kronkelwegen een noodzakelijk kwaad als u Gran Canaria wilt verkennen. 75 % van het gezelschap heeft daar echter geen last van, 50 % fantaseert zelfs over fietstochten, beklimmingen en vooral afdalingen, 25 % doet wijselijk de ogen regelmatig dicht…
Het laatste stuk nemen we toch maar de snelweg, om onze bestemming Maspalomas tijdig te bereiken. Het toerisme viert hier hoogtij, wat een contrast met het rustige binnenland. We verkennen kort strand en duinen, sluiten de avond af met overheerlijke pasta en een gezelschapsspel.
Oudejaarsdag starten we terug op het strand en in de duinen. De klik is nu toch wel gemaakt, we kunnen de gouden duinen van Maspalomas best wel smaken. Ik nestel me in het zand; spierstijfheid en een lichtjes geblokkeerde knie (wie uren klimt moet ook uren naar beneden) zijn een uitstekend excuus om te kiezen voor een zonnebad. Dat vraagt nadien om afkoeling, ik duik de golven in en leef me uit… waarom volgt niemand?
En dan start Sylvesteravond…
Méér dan verrassend gezelschap
Wanneer ik terugkijk op onze trip naar Gran Canaria komen steevast de ontmoetingen me het eerst voor de geest. Het weerzien met Olivier en Zoé uiteraard, maar ook de contacten met de mensen rondom hen.
Het WeLeaf-team is nu dik drie maanden onderweg, en wàt voor weg hebben ze afgelegd! Vanaf het eerste moment van weerzien is dat duidelijk, hier staan twee mensen die hun droom waarmaken. Ze zien er niet alleen heel goed uit – gespierd, bruin, ontspannen – ze stralen ook contentement en goesting uit. Overtuiging ook, ze weten wat ze willen en zullen dat waarmaken. Op dit moment zoeken ze een zeilboot om de oceaan over te steken naar Zuid-Amerika.
We bezoeken dan ook de haven in de hoofdstad Las Palmas, zien een boot die hen misschien meeneemt (deze wordt het niet, oef!, leek echt wel heel klein). Er is een wand waar talrijke boodschappen prijken: vragen om mee te reizen, aanbod voor vervoer… ik voel aan de kids dat ze hopen dat hier iets concreets uit voort vloeit.
In de stad heeft er een Sylvester-loop plaats. En daar zullen we Lina (zij loopt mee) en Jean-Marie ontmoeten. Bij hen vieren we vanavond oudjaar. Best spannend! We juichen de 10.000 lopers toe, velen zijn verkleed, de feestroes vangt stilaan aan.
Lina – een Mexicaanse – en Jean-Marie – een Zwitser – komen ons meteen sympathiek over. De tocht naar hun huis is weer bijzonder. Aan het einde van een ontiegelijk smal, hobbelig, donker pad komen we bij hun domein. Een gezellig landhuis – prachtig gelegen, met zicht op de oceaan, maar dat zien we pas de volgende ochtend – met binnen en buiten verwijzingen naar Mexico en Zwitserland. En naar hun bedrijf: Refrescos NIK Canaria, producent van fruitsappen.
Wij krijgen de kamer van dochter Karla, Olivier en Zoé slapen in de fitnessruimte.
We willen een bijdrage leveren aan het feestmenu. We bereiden Ignace’s gesmaakte pasta en mijn chocomousse in hun keuken, voelen ons onmiddellijk thuis.
De dansmuziek gaat op, de hapjes staan klaar…
Wat volgt is een vrolijk feest met Mexicaanse gerechten, Italiaanse pasta en Belgische chocomousse. En dit buiten aan het zwembad. De extra trui verdwijnt snel want stilzitten is hier not done. We dansen, zingen, babbelen – Frans, Engels, Spaans – en er klinkt héél regelmatig een Nederlands woord. Lina houdt immers van ‘Proost’, en proosten doen we die avond herhaaldelijk. We wensen 2x nieuwjaar: om 23 u (met onze Belgische familie en vrienden) en om middernacht. Dat gebeurt in carnavalstijl, we krijgen een feestpakket met feesthoedje, toeter, neus, slingers en serpentines. We dansen en toeteren het nieuwe jaar in … en het halve gezelschap belandt in het zwembad voor opnieuw een ijsberenduik (traditie op 1 januari toch?). Ik laat jullie raden wie wel en wie niet…
2017… terug naar de essentie
Op nieuwjaarsdag is de sfeer heel intens. Niet uitbundig, maar zó warm… We ontbijten rustig, verkennen de omgeving (leren dat de cactusvrucht overheerlijk is). Met de voeten in het water en de zon op het gelaat volgen er nog hartelijke, vertrouwelijke gesprekken. We ondervinden dat Lina en Jean-Marie onze kinderen beschouwen als hun kinderen. Olivier en Zoé hebben hen geraakt, ze mogen blijven zolang ze willen. Het thuisgevoel is er voor hen, voor ons.
Voor Ignace en mij is de reis meer dan geslaagd. De vakantiesfeer zorgt vanzelf voor een goed gevoel, je grenzen verleggen (ik moet zeggen: mijn grenzen verleggen) is een aanrader. En vooral: we mochten deze dagen meeleven op Olivier’s en Zoé’s ritme, ervaren hoe zij hun leven aanpakken, voelen dat ze altijd hun plek vinden, er niet alleen voor staan. Wat een geruststelling!
Afscheid nemen bestaat niet.
Ik ga wel weg maar verlaat je niet.
Vertrekken uit Gran Canaria was geen opgave, dat kan niet na zulke mooie dagen. Uiteraard gaan we Olivier en Zoé opnieuw missen, maar ze zijn ongelooflijk goed bezig!
Op 2017, op de toekomst, PROOST!
10 Comments
Volgens mij blijft het niet bij die ene keer, jullie gaan samen met de kinderen nog meer van de wereld zien. Vind da heel tof.
Fijn dat jullie samen goed het nieuwe jaar zijn ingestapt en ons meenemen in de ervaringen van het moment.
Jean Marie en Lina moeten bijzondere mensen zijn om 2 aanvankelijk wild vreemden zo in het hart te sluiten.
Zonder Zoe en Olivier ontmoet te hebben lijkt de afstand vanwege de tijdelijke thuishaven minder groot.
Van hieruit dan ook onze dank aan hen.
Wat mooi om weer die prachtige foto’s te zien en het verhaal te lezen bij die hartelijke mensen, dat het ook voor jullie een voorspoedig gezond en prachtig jaar mag worden.
Hee Aart! Dankjewel! Ook voor jou een prachtig 2017!
A Jean Marie, a mi hija Karla y a mí, nos llena de alegría poder compartir estos días con Zoe y Olivier su proyecto tan especiall en donde uno se reencuentra con valores y con lo que somos en esencia. Nuestra familia creció y aumentó, porque espiritualmente uds.y sus Padres lograron entrar en el corazón de todos nosotros.
En dan nu: óp naar het volgende!
allemaal verhalen mooi om te lezen en foto’s heel mooi om te zien !!!
ik bewonder jullie…en stiekem ben ik jaloers
en de statistieken zijn super bedacht !!!
Het jaar is alweer bijna oud….maar er blijft nog meer dan voldoende over en goede wensen mogen altijd… dus bij deze het goede voor jullie in het vervolg van dit jaar.
Dat jullie droom verder gerealiseerd mag worden en ik blijf jullie vol bewondering en veel plezier volgen. Wat zijn jullie enorm goed bezig, ik besef dat mijn voettocht van Maastricht naar Santiago, ook een geweldige tocht en ervaring , bijna kinderspel lijkt te zijn.
Hartegroet,
Elisabeth
Dag Elisabeth, bedankt voor je leuke bericht en de mooie wensen! Mastricht- Santiago er een met veel dalen, maar vooral ook overwinningen! Die overwinningen maken sterk en trots! Dat mag je nog steeds op je zelf zijn. Voor jou ook nog vele voetstappen toegewenst.