We staan de hele dag op het dak van Peter om kleine boompjes uit te trekken. Peter woont in een Noorse blokhut met een traditioneel groen turfdak. Het is een droomhuis. Op een goed onderhouden dak groeit alleen gras, maar bij Peter staat het dak vol met bloemen, boompjes en zelfs kleine frambozenstruiken. Het was hoog tijd om het dak schoon te maken. Als de boompjes te groot worden, kunnen de wortels de dakconstructie beschadigen. Bovendien heeft Peter een uitstekend ander excuus. Over een paar dagen staat de hele tuin vol met gasten voor zijn bruiloft met Tine. Dan heeft niet alleen Peter een knipbeurt nodig, maar ook het huis. Na het werk spoelen we het zweet af in het meertje in de buurt. Vanuit het water ziet Zoë een huis staan hogerop de heuvel.
'He Piet, die hut die daar ligt?' vraagt Zoë.
'Dat is een prachtige plek, echt iets voor jullie,' antwoordt Peter.
Na het zwemmen, gaan even kijken en ontdekken een droomplekje. Alle voelsprieten staan meteen aan. Peter vertelt dat de eigenaar Per heet en het alleen als vakantiehuis gebruikt. Vanaf dat moment schakelt ons gevoel een paar versnellingen hoger. We fantaseren en beginnen te dromen.
'We moeten alleen Per overtuigen om zijn plek te verkopen,' zegt Zoë optimistisch.
Maar een Noor overtuigen om zijn vakantiehuis te verkopen dat hij al twintig jaar bezit, is bijna onmogelijk. Noren houden van hun hytte, hun vakantiehuis, die vaak al jarenlang familiebezit is. Ze brengen er bijna al hun vakanties door, in de zomer en de winter. Het is hun plekje om te ontsnappen aan het werk, hun plek waar ze de echte Noor zijn, waar ze vrij zijn en één met de natuur. Ook al komen ze er slecht een paar keer per jaar, het is hun belangrijkste bezit. We weten dat de kans minimaal zal zijn dat we Per kunnen overtuigen.
Een paar dagen na de bruiloft verhuizen we van Lillehammer naar het huis van Peter en Tine in Brøttum. Hun droomhuis is de komende anderhalve maand ons droomhuis. Zoë heeft een korte presentatie gemaakt die ze naar Per wil sturen. Er staat een introductie in over ons, het basecamp-X project en een beschrijving van onze droomplek. Peter heeft het e-mailadres van Per en is zo onze ingang. We hebben Per' naam al onderzocht op Google en ontdekten een openbaar Strava-profiel. Hij blijkt een fanatieke fietser te zijn. We zien dat Per vooral in Tromsø, in het hoge noorden is. Dit jaar was hij slechts twee keer op fietstocht in de buurt van zijn vakantiehuis. Als Olivier 's avonds het Strava profiel laat zien aan Peter, zien we dat Per in Brøttum is. Zoë's zenuwen gieren nu helemaal door haar lijf. Het huis beheerst haar gedachten, ze kan aan niets anders denken. Ze moet en zal hier alles voor geven, al ligt de grootste onzekerheid buiten haar invloed. Toch wil ze alles doen om Per te overtuigen. Nu krijgen we de kans om Per zelf te spreken en onze vraag te stellen. Er is maar één manier om te weten of hij misschien zijn vakantiehuis wilt verkopen en dat is het hem persoonlijk vragen. Morgenochtend gaan we het aan hem vragen.
Er staan twee auto's op het erf, het gras is gemaaid, buiten staat een oude koelkast. Het is vredig, maar ziet er ook heel gebruikt uit. Piet klopt op de deur. Een jongen van een jaar of tien met een licht bruine huidskleur doet de deur open.
'Wie zijn jullie?' vraagt hij opgewekt.
'Ik ben jullie buurman,' antwoordt Peter.
Per komt uit de keuken en herkent Peter onmiddellijk. Het is geen verrassing voor Per dat we hier zijn. Piet heeft gisterenavond laat een mailtje gestuurd dat hij twee vrienden aan hem wilt voorstellen. Per nodigt ons binnen uit en leidt ons naar de keukentafel. Aan de inrichting en de meubels kunnen we zien dat het vakantiehuis gebruikt wordt en heel goed onderhouden is. Ons gevoel weet het antwoord al. Per verkoopt dit huis niet. Er hangt een onwennig sfeertje in de lucht. Per is nieuwsgierig en licht bedachtzaam over ons bezoek. In eerste instantie denkt hij dat we geïnteresseerd zijn in het huis van zijn buurman, dat al een tijdje leeg staat. Als Zoë duidelijk antwoordt dat ze het een lelijk huis vindt, heeft Per door dat we geïnteresseerd zijn in zijn huis. Met een duidelijke 'dit huis is niet te koop' weten we zeker dat hij zijn prachtige vakantiehuis niet zal verkopen.
Het antwoord ontspant de zenuwen en de ongemakkelijke sfeer. Per probeert mee te denken in andere opties en samen met Peter overlopen ze de opties die in de buurt liggen. We hebben geen idee over welke huizen ze praten, maar aan Piets ogen kunnen we zien dat hij nieuwe ideeën heeft.
Terug buiten zegt Zoë opgelucht: "Ik ben blij dat we geweest zijn en antwoord hebben. Hij was duidelijk en we hebben er alles aan gedaan.'
Diezelfde middag trekken we er met Peter op uit voor een hardloopronde. Op naar de volgende droomplekken? Het speurwerk is nog niet klaar.
We hebben helaas geen foto van Pers huis.
2 Comments
Om een droomhuis te bemachtigen is een hele klus. De emoties vliegen je om de oren. Toch lukt het jullie waarbij wij jullie heel veel succes wensen
Hei Joop en Joeky!
Klopt helemaal. Misschien moeten we ook niet teveel naar het droomhuis zoeken, maar naar een huis dat gewoon goed voelt. Het droomhuisgevoel komt vanzelf wel als we ons thuis voelen!
We vinden onze plek wel!