Droomplek

Al van ver zien we dat alles klopt. Dit is Basecamp-X, dit is onze droom (foto onderaan). Een schattig, rood huis aan het einde van een weg, omgeven door bos en uitzicht over de heuvels. Dit is exact hoe we onze droom hebben voorgesteld, hoe het staat gevisualiseerd op Zoë's mood board. Zou het kunnen dat we onze plek hebben gevonden? Pers' huis is een droomplek, maar dit is het perfecte plaatje. De regen tikt op onze hardloopkleren als we samen met Peter het terrein op joggen. Peter weet dat er een hele tijd een kunstenaar in het huis heeft gewoond, maar die heeft al lang niet meer gezien. Hij weet niet wie de echte eigenaar is, of het huis in gebruik is. We spieken door de ramen, wat ziet het er goed uit. Door een van de ramen kunnen we een brief zien liggen op de vensterbank. Er staat een naam op van een man, waarschijnlijk de eigenaar van het huis. We slaan de naam op in ons geheugen en volgen Peter naar de volgende plek.

Ook daar ligt een prachtig rood huis met geweldig uitzicht (foto bovenaan). Peter tempert onze verwachtingen onmiddellijk en zegt dat het vakantiewoning is van een familie in Oslo. Het is al jarenlang familiebezit en de mensen komen er regelmatig op bezoek.
'Ik denk niet dat zij zullen verkopen,' zegt Peter eerlijk.
Ons hoofd zit nog steeds bij de andere plek. Dat wordt het, dat is onze droomplek, maar het is fijn om te voelen dat er meerdere huizen staan in deze omgeving waar we verliefd op kunnen worden. Dat geeft ons een fijn gevoel.
Thuis begint Olivier aan zijn speurwerk op Google. De zoekopdracht geeft nauwelijks resultaat, misschien omdat de man al oud is en nog geen digitale sporen op het internet heeft achtergelaten. Er is één zoekresultaat waarin de naam voorkomt, een krantenartikel van de lokale krant uit Lillehammer. Om het artikel te kunnen lezen, moeten we een abonnement hebben. We vragen Lena, een vriendin uit Lillehammer of ze het artikel voor ons kan openen. Morgenochtend weten we misschien meer.

We krijgen een serie screenshots van Lena en ontdekken dat het krantenartikel alle transacties van onroerend goed in de omgeving Lillehammer beschrijft. Zo gaat dat hier in Noorwegen, je kunt hier alles over een persoon vinden; hoeveel hij verdient, waar hij woont en wat het huis kost. Eén daarvan is het huis bovenop de heuvel, overgedragen van de oude man op een vrouw. Ze heeft dezelfde achternaam dus we denken dat het huis misschien is overgedragen aan de kinderen. Al snel vinden we een Facebook-profiel en het telefoonnummer van de vrouw. Ze moet de echtgenote zijn van de man. Het wordt nog mooier want we lezen haar facebook dat ze gaat verhuizen naar een andere stad! We dromen, we dromen heel groot. Terwijl Zoë al een bericht typt en een bericht op de voicemail achterlaat, ontdekt Olivier iets anders. Amper één maand geleden is het huis opnieuw van eigenaar veranderd. De boerderij waar de weg naar het huis door loopt, heeft het huis gekocht. Zoë barst in tranen uit, haar droom spat uiteen, we zijn te laat. Olivier blijft positief en hoopt dat de boerin het huis heeft gekocht omwille van de grond. Misschien kunnen we het overkopen. Zoë heeft nog steeds tranen in haar ogen terwijl ze een bericht naar de boerin schrijft. Ze kan het niet geloven. Eén maand, als we één maand eerder waren geweest...

Amper een half uur later belt de boerin, ons op. Ze vertelt het hele verhaal. Ingrid groeit op in de boerderij en woont er heel haar jeugd. Als ze begin twintig is, verhuist ze een tijdje naar Spitsbergen en werkt in een mijn als kokkin. Daar leert ze Jacob kennen, een man uit de provincie Trondelag. In Noorwegen geldt het Odelsrett, wat betekent dat de oudste zoon of dochter voorrang heeft bij de verkoop van de boerderij. Ingrid is de oudste dochter van de boerderij dus toen haar ouders de boerderij wilden verkopen, krijgt zij de eerste kans. Ingrid en Jacob kopen de boerderij en keren terug naar Brøttum. Het huis bovenop de heuvel is altijd bewoond door een echtpaar zonder kinderen. Ingrid komt er regelmatig en het huis voelt als onderdeel van haar jeugd. Drie jaar geleden wordt de oude man ziek en besluit het oude echtpaar te verhuizen naar een appartement in Brøttum. Het huis wordt af en toe gebruikt door de vrouw, maar eigenlijk woont er niemand meer. Eind 2021 overlijdt de oude man en blijft de vrouw alleen achter. Ze heeft geen kinderen en haar enigste zus woont zo'n anderhalf uur van Lillehammer. De vrouw is eenzaam en wil weg uit Brøttum. Het oude huis is voor haar alleen maar een last die bovendien het gemis van haar man met zich meedraagt. Ze vindt een appartement in het dorp waar haar zus woont, verkoopt haar appartement in Brøttum en ze verkoopt onze droomplek aan Ingrid die het voor een goedkope prijs krijgt.

Ingrid vindt ons verhaal en onze levensfilosofie fantastisch. Het idee dat we zoveel mogelijk met de fiets doen, spreek haar enorm aan. Ze heeft het huis gekocht om controle te hebben over de weg er naar toe. Ze wilt namelijk niet dat een rijke familie met drie auto's de hele dag over de weg door de boerderij en de koeien rijdt. Dat wij alles met de fiets doen, klinkt als muziek in de oren. Ingrid vertelt dat ze dolgelukkig is met 'haar' huis, maar dat het ook een financiële last is voor haar. Ze wilt het verhuren aan ons, maar wij vertellen onmiddellijk dat we het willen kopen. Er volgt een korte stilte, waarna ze vlug zegt dat ze het niet wilt verkopen. Ze stelt voor om kennis te maken en samen de plek te bekijken. Wij beginnen te dromen en een plan te bedenken hoe we haar gaan overtuigen.