Peking mysteries
Another world
augustus 14, 2014
Quest to the unaffected world
oktober 13, 2014
China 19/08 – 27/08
Het Khustain park zou de kers op de taart worden in Mongolië. Twee dagen in een van de best beschermde en verzorgde natuurreservaten tussen de wilde Takhi paarden, bij ons beter bekend als Przewalski paarden. We boekten een tour met de motor, weliswaar een Mongoolse variant met een maximum van zo’n 60 km/h. Bij het tourbedrijfje blijkt een van de motoren in niet zo denderende staat te zijn zodat we besluiten om 1 motor te nemen. Als die motor bij een van de eerste echte heuvels weigert omhoog te klimmen, is het snel einde avontuur. Met behulp van een paar lokale nomaden die net een gertent in elkaar zetten, raken we terug op weg. Met enige moeite raken we terug bij het tourbedrijf, krijgen ons geld terug en we keren teleurgesteld weer naar Ulaanbaator, op zoek naar een waardig alternatief voor de laatste dag.
Dat alternatief vinden we in een bijzondere authentieke Mongoolse show en de lokale “zwarte markt” waar ze werkelijk alles verkopen, van kleding tot paardenzadels en zelfs volledige gertenten. ’s Avonds barst er een onweer uit over de stad zodat de wegen al snel veranderen in stromende rivieren. De straat oversteken is vaak onmogelijk, mede dankzij de vele auto’s die zonder enig medeleven langsscheuren in de hoop zoveel mogelijk mensen een extra douche te bezorgen. Het is duidelijk dat een aantal basisbehoeften in deze schijnbaar ontwikkelde stad niet aanwezig zijn.
De volgende ochtend hebben we net geen kano nodig om bij het station te komen. Het volgende stuk treinreis voert ons door de uitgestrekte Gobiwoestijn. De eerste gedachten bij een woestijn zijn mooie zandduinen met kamelen die over de heuvels lopen. Dat is slechts in 2% van de Gobiwoestijn het geval dus dat verwachten we niet.
Wel dachten we uitgestrekte, kurkdroge en stoffige vlaktes te zien met dolende groepen kamelen en geiten. We zagen echter vooral een uitgestrekte steppe die bij tijden onder water stond door een losbarstend onweer. Een merkwaardig en redelijk zeldzaam fenomeen in de Gobiwoestijn dat niet past in het beeld van een woestijn dat we hebben. Dichterbij de Chinese grens wordt de vlakte droger en ruwer en is het woestijngevoel eindelijk daar. Helaas zeggen we vaarwel tegen het fantastische Mongolië. We komen hier snel terug, voordat de ontwikkeling van de infrastructuur en bijgevolg de dorpjes en cultuur grotesk wordt.
’s Ochtends is er geen sprake meer van een woestijn. Het heuvelachtige landschap kleurt helemaal groen, de infrastructuur is goed ontwikkeld en overal wordt het land druk bewerkt. De laatste kilometers tot Beijing zijn adembenemend. Er zijn 60 tunnels nodig om het ruwe gebergte ten noorden van Beijing te doorklieven. Na elke tunnel zijn er fantastische uitzichten langs prachtige rotsformaties en steile kliffen. Qua natuur doet China zeker niet onder voor Mongolië.
Op bevolkingsaantal wint China wel makkelijk van Mongolië. Alleen al in Beijing wonen zeven keer zoveel mensen als in heel Mongolië. Toch valt deze enorme hoeveelheid mensen niet op in de hoofdstad. Door de mooie gescheiden rijbanen en voetpaden is het aangenaam wandelen en voelt Beijing heel veilig en welkom. Zeker in de Hutongs, de ouderwetse kleine steegjes, is het vaak rustig en heerlijk om door te struinen. Onze hostel ligt midden in een van de hutongs en is de ideale plek om het echte Beijing op te ontdekken.
De allerbeste manier om de stad te verkennen is de fiets. In tegenstelling tot Moskou en Ulaanbaatar is Beijing wel een fietsvriendelijke stad met vaak enorm brede fietspaden die druk bereden worden door elektrische fietsen en scooters. In de benauwde hitte is het natuurlijk heerlijk om niet te hoeven trappen en de afstanden in de steden zijn een stuk groter dan in Nederland. Het enige gevaar is het geluidsloos zijn van deze scooters zodat je als voetganger meermaals verschrikt opzij springt voor een voorbij razende scooter. Op zes dagen tijd kunnen we onmogelijk alle hoogtepunten in Beijing zien. Zeker niet omdat we een paar dagen naar de Chinese Muur willen.
Na een korte zoektocht vinden we een ouderwets dorpje aan de voet van de Chinese Muur. Het staat niet in de reisgidsen en is moeilijk vindbaar op internet zodat onze hoop op een niet toeristisch stukje muur groot is. In het dorpje wonen slechts 40 families die elk een “farmhouse” uitbaatten, synoniem voor een cultuurlijk hotel. Omdat we de enige toeristen zijn, kunnen we het mooiste farmhouse uitkiezen met zicht op de Chinese muur. De volgende nacht willen we dat zicht overtreffen door bovenop de muur te slapen. Met een grote voorraad water beginnen we ’s ochtends aan de zware wandeling. Na een half uur klimmen, komen we aan de voet van de muur die in veel slechtere staat is dan we verwachtten. De volledige muur is begroeid met bomen en struiken zodat je vaak nauwelijks het idee hebt dat je op de Chinese muur wandelt. Op andere stukken is de muur zover afgebrokkeld dat het omhoog klauteren met de backpack een serieuze uitdaging is. Na twee uur bereiken we een wachttoren bovenop een bergtop. Het uitzicht is prachtig, maar daar overnachten is onmogelijk door de slechte staat van de toren. Onze backpack staat overigens een paar honderd meter lager omdat het te gevaarlijk was om daarmee te klimmen. We keren terug naar het dorpje en gaan op zoek naar een stuk gerestaureerde muur.
Dat vinden we een paar kilometer buiten het dorp. In tegenstelling tot de populaire gerestaureerde stukken zoals Badalin en Simitai, was hier bijna geen toerist te bekennen zodat we geen moeite moesten doen om foto’s zonder mensen te nemen. In de tweede wachttoren zijn we volledig alleen en kunnen we zonder probleem de tent opzetten. Onder het genot van een prachtige zonsondergang hebben we ongetwijfeld de meest bijzondere slaapplek van deze reis.
Terug in Beijing hebben we twee dagen om zoveel mogelijk van de stad te zien en nog goedkoop te shoppen op een van de marktjes. We bezoeken het vogelnest, het zomerpaleis , de vlaggenceremonie bij het Tiananmenplein en we gaan naar een waanzinnige Kung Fu theatervoorstelling. De laatste avond vieren we de verjaardag van Hanneke, de zus van een rugby teamgenoot van Zoë, die in Beijing woont en ons heel open ontvangt en laat proeven van het leven van buitenlanders daar. Het eten aan een draaitafel is de perfecte afsluiter van een prachtige week Beijing. Ook hier komen we zeker terug. Beijing is een stad waar je oneindig veel dingen kan verkennen en ontdekken.
Dit is ook het einde van ons avontuur. De reiservaring van de Trans Siberië Express was geweldig. Zeker de eerste treinreis van Moskou naar Irkutsk zullen we nooit vergeten. Zes weken waren natuurlijk veel te kort om drie landen te ontdekken, maar we hebben zoveel mooie dingen gezien in de drie landen zodat we beslist terugkeren. Het Baikalmeer en de Trans Siberië reis in de winter, de rest van het uitgestrekte Mongolië en de fantastische natuur en cultuur van China gaan we verder ontdekken.
We vonden het ontzettend leuk dat jullie de reisverhalen gelezen hebben en hopen dat jullie net als ons genoten hebben van deze prachtige reis!
Heel veel groetjes,
Zoë en Olivier
