Diego Bianchetti

Na een maand in een gesloten instelling, moet hij vijf maanden lang afkicken op een boerderij. Langzaam kruipt hij uit het dal en krijgt nieuwe levensenergie, en vooral een andere kijk op het leven. Zoals vaak zorgen dramatische momenten voor een paradigmaverschuiving. Geld is niet meer belangrijk voor hem, wel doen wat je graag doet zodat je elke dag gelukkig bent. Hij droomt van een wereldreis op de fiets, wat voor hem symbool staat voor zijn teruggewonnen vrijheid en onafhankelijkheid. Ouders leven altijd intens mee in zulke moeilijke tijden. Diego’s ouders zijn er stuk van en raken beiden in een depressie. Als gezin komen ze samen uit het dal en ze krijgen een ontzettend hechte familieband. Dit leert ons niet dat we eerst heel erg diep in de put moeten zitten om een goede band met onze ouders te krijgen, maar wel dat hun zesde zintuig onze reis heel intens mee beleeft. We zijn ons vaak niet bewust dat ze dagen wakker kunnen liggen van een, voor ons onschuldige, keuze of bericht.

Zijn bedrijf is hij volledig kwijtgeraakt, maar zijn intelligentie gelukkig niet. Hij verhuist naar Recife voor een IT baan bij een internationaal bedrijf. Hij verdient drie keer zo weinig als ervoor, maar is wel drie keer zo gelukkig. Alles wat hij nu doet, staat in het teken van zijn droom. Engels en Spaans leren, de juiste informaticaskills ontwikkelen om als freelancer geld te kunnen verdienen tijdens zijn reis en een bewust leven leiden zonder verspilling. Tijdens de twee weken in zijn huis vraagt hij de oren van ons lijf. We zijn een voorbeeld voor hem, maar het laat vooral zijn leergierigheid en levenskracht zien. Mensen die op eigen kracht uit zo'n diep dal kruipen, zijn sterk, heel sterk. Ze hebben een levenskracht en doorzettingsvermogen ontwikkeld die bewonderenswaardig zijn. Begin 2018 start zijn droom, op verkenning naar de wereld en bekroning van zijn overwinning. Zijn reisnaam wordt 'Tortuga Voladora', de vliegende schildpad omdat hij traag wil reizen met de vrijheid van een vogel.