De prijs van vrijheid
Wintertocht op ski’s
maart 10, 2023
Fietsen met de trein en ferry door Europa
mei 16, 2023
Zondag 19 maart - Brøttum
De tijd vliegt veel te snel en dat is grotendeels onze eigen schuld. We zeggen regelmatig dat Nederland zo druk is, dat daar alles snel moet gaan en iedere minuut in de agenda efficiënt moet worden ingevuld. In Noorwegen gaat alles wat rustiger en staat vrije tijd helemaal bovenaan de agenda. Toch steken we onszelf vol met projecten zodat onze agenda overvol is en iedere minuut wel efficiënt moet zijn. Hmm, daar klopt iets niet. Zoë schrijft alle projecten waar ze mee bezig is op een blaadje. Werken bij Fjellshop, een ontwerpopdracht voor Nordiccab, af en toe invallen bij Olivier's werk, een wintertocht organiseren, een leiderschapsreis organiseren, ons Engelse boek met de Europese en Amerikaanse boektour, alle promotie rond het boek, het vrijgezellenfeest van haar zus, vrijwilliger worden bij het Rode Kruis. Er komt geen einde aan. Zoë loopt helemaal over en begint aan het dit-doe-ik-niet-meer-lijstje.
wintertocht met Olivier's broer
Langsua Nasjonalpark
We hebben nog drie weken voordat we de deur van ons huurhuis dichttrekken. Vanaf dan zijn we een half jaar huisloos, terug in het nomadenleven. Het project Basecamp-X draait net om het vinden van ons eigen plekje van waaruit we op avontuur kunnen vertrekken. Een plek waar we onze spullen kunnen laten liggen, waar we weten dat we altijd terug kunnen komen. Nu we weer alles moeten inpakken en een plek moeten vinden om onze spullen tijdelijk op te slaan, voelen we enorme behoefte naar onze eigen basecamp. Die hebben we nu niet dus we kunnen maar beter focussen op de mogelijkheden die er wel zijn. We mogen onze spullen opslaan in de schuur van het huurhuis, vooral omdat ons plan is om volgende winter het huis opnieuw te huren. Zo kunnen we volgende winter terugkeren naar een bekend nest, inclusief hetzelfde werk dat we nu doen. Dat geeft rust, maar niet persé voldoening.
Exact een jaar geleden fietsten we Lillehammer binnen. Toen kenden we hier niemand en wisten helemaal niet dat we hier zouden blijven. Lillehammer stond hoog op onze lijst, maar de volledige cirkel op 2,5 uur van Oslo was nog steeds een optie, net zoals de cirkel rond Trondheim. Toen we een week later naar Ringebu fietsten, voelden we dat we onszelf gek maakten om te blijven zoeken naar de perfecte plek. We vergaten de belangrijke quote die we bovenaan onze brainstorm geschreven hadden. ""Het gaat niet om de zoektocht naar de beste plek, maar wel naar het beste maken van de plek die we vinden." We keerden terug naar Lillehammer en besloten om het hier te proberen.
huid looien
Als we terugkijken op het afgelopen jaar, zijn we ontzettend trots, maar ook erg emotioneel. Het was een bijzonder zwaar jaar waarin we nog veel meer uitgedaagd zijn dan tijdens onze wereldreis. Er zijn ontzettend veel twijfels, tranen, gevloek en boosheid geweest. Maar er zijn ook prachtige overwinningen en mooie momenten. We spreken vlot Noors, hebben beiden een flexibele baan gevonden die we zochten, hebben zoveel mensen leren kennen en een winter op een prachtige plek gewoond. De mooiste beloning volgt op de aftrap van onze boektour van ons Engelse boek in Lillehammer. Op woensdagavond, de dag voordat we op tocht vertrekken, geven we een presentatie in de bibliotheek. We hebben de mensen uitgenodigd die we kennen en een flyer opgehangen in ons werk. 's Middags vertelt Cathrine, die het evenement voor ons mogelijk maakt in de bibliotheek, dat er 35 aanmeldingen zijn. We zijn opgelucht en blij. Zoë zet samen met Cathrine 50 stoelen klaar in de gezellige leeszaal van de bibliotheek. Een beetje optimistisch, denkt Olivier, maar wie weet. Om half zeven komen de eerste mensen aan, gezichten die we kennen, maar ook veel gezichten die we niet kennen. De mensen blijven toestromen en Zoë moet stoelen bijhalen om iedereen een plaats te geven. Om vijf voor zeven zit de zaal stampvol, een paar mensen moeten achteraan rechtstaan. We tellen zo'n 70 hoofden. Moeten we niet ongelofelijk trots zijn dat we hier nog geen jaar zijn en er zoveel mensen zijn die naar ons verhaal komen luisteren. Het is hartverwarmend, gastvrij en welkom.
"Het gaat niet om de zoektocht naar de beste plek, maar wel naar het beste maken van de plek die we vinden."
Na de presentatie praten we met veel mensen. Kristof, één van de twee Belgen die we hier kennen, is er ook en feliciteert ons. 'Ik ben toch wel jaloers op de vrijheid die jullie hebben,' zegt hij stiekem. Die vrijheid is inderdaad prachtig, het bijna fulltime avonturier zijn. Maar we betalen er ook een hoge prijs voor, toch op dit moment. Het kost ons veel onzekerheid en onrust waardoor wij soms jaloers zijn om de stabiliteit en zekerheid die andere mensen hebben. Toch overwint de drang naar de vrijheid het bij ons steeds ten opzichte van de zekerheid. De wereldreis heeft ons teveel avontuur en vrijheid laten zien om dat zomaar los te laten. We leven een prachtig leven en daar hoort regelmatig een traantje bij.
