Een nieuwe thuis
Bootliften
december 28, 2016
Kom je hen soms tegen?
januari 11, 2017
21 december - 16 uur 's middags - Ferry naar Tenerife
Vanuit de ferry is de vulkaan op Tenerife gehuld in een dik wolkendek. De vulkaan neemt bijna de helft van het eiland in en pronkt met een hoogte van 3.700 meter zelfs met de titel van hoogste berg van Spanje. Onze lus begint richting het noorden dus de zon heeft even tijd om de wolken te verdrijven. Het Anaga natuurreservaat is onherbergzaam, ruw en stijl. We fietsen een stuk de bergen in, hopend ergens een vlakke plek te vinden voor de tent. Na een stukje klimmen, raast een vrouwelijke fietser op een tijdritfiets ons voorbij. We hebben net de tijd om te vragen of ze een plekje weet. "Zeker, over tien kilometer is er een herberg". Dat is bijna een uur klimmen terwijl het over een half uur donker wordt, maar gelukkig vinden we iets later een verstopt plekje tussen de cactussen op een natuurlijk terras.
's Ochtends straalt de zon aan de hemel en stappen we vroeg op de fiets. We moeten duizend meter hoger om vervolgens vijfhonderd te dalen en opnieuw te stijgen naar duizend. In de verte zien we de weg slingeren en via tientallen haarspeldbochten klauteren we naar boven. Na elke bocht wordt het uitzicht mooier en mooier. De slingerende bochten zien we nu onder ons verschijnen en zoals steeds zijn we verbaasd hoe snel we stijgen. Boven duizend meter duikt de route in de loofbomen en naaldbomen waardoor het mooie uitzicht even verdwijnt. Gelukkig mogen we even achterover leunen tot de volgende klim. Aan het einde van de dag zien we na ruim een uur klimmen ’Teide 49’ op een wegwijzer staan. De top van de vulkaan ligt vier uur klimmen verder. Na zo’n 1.500 hoogtemeters klimmen, beginnen de benen te sputteren en duiken we het bos in om de tent op te zetten.
Deze ochtend voelt koud en guur aan als de wind door de tent giert. De beklimming naar de top zal geen zondagsritje worden. Geleidelijk aan wordt het kouder, begint het harder te waaien en te regenen. De weg ligt bezaaid met bladeren en takken alsof er een tropische storm is gepasseerd. Na zo’n vijftien kilometer klimmen stopt er een auto die uit de andere richting komt. Hij geeft aan dat de weg verderop afgesloten is door de guardia civil, teveel sneeuw en ijs op de weg. We verbazen ons dat de honderd andere auto’s niet gestopt zijn om dit te vertellen. We bibberen op dat moment al van de koude, maar koppig als we zijn, willen we met eigen ogen zien tot waar we kunnen fietsen. Een paar kilometer verderop verspert een grote slagboom de weg en denken we absoluut niet meer aan verder fietsen. In de auto van de guardia civil trekken we al onze warme kleren aan en dalen verkleumd de berg af. Normaal is twintig kilometer dalen de beloning na een lange klim, maar vandaag is het een hel die eindeloos lijkt te duren. We kijken uit naar een warm bed en vinden gelukkig een slaapplaats in de eerstvolgende stad.
Ons vooropgestelde rondje in Tenerife was misschien te optimistisch in dit seizoen. Alhoewel het in de winter ruim twintig graden is aan de kust, heerst de winter wel in de bergen. De top van El Teide zullen we een andere keer bedwingen. Als alternatief wandelen we in een lavaveld dat goede herinneringen opriep aan IJsland, uitgezonderd alle cactussen en vetplanten die hier groeien. De ruwe rotsen zijn pikzwart en geven een cool contrast met de blauwe golven die er tegen aan spatten. We maken een feestje van de gemiste El Teide, het is immers kerst en onze vijfde verjaardag. We fietsen de laatste dagen heerlijk in het zonnetje langs alle gevulde huizen. We ploffen nog eens op een heuveltop en zonnen top-less met de witte bergen op de achtergrond. Zo hebben ook wij een zonnige witte Kerst!
In de ferry naar Agaete is de zee nogal wild. De ferry ploft regelmatig met een harde knal op de golven, soms zelfs zo hard dat de ventilatie en plafondplaten eruit vallen. Zoë had behoorlijk veel dorst en dronk, tegen beter weten in, haar drinkbus in één teug leeg. Het gevolg was een goed gevuld papieren zakje met de inhoud van de hele drinkbus. Maar ‘ssshhh’…niet verder vertellen tegen onze mogelijke boot, want zo lijkt het alsof Zoë last heeft van zeeziekte. Terug op Gran Canaria fietsen we naar ons tijdelijke ‘nieuwe thuis’ bij Jean Marie en Lina, die zelf terugkomen van een korte vakantie in Lanzarote.
We zijn vroeg op om onze fietstassen om te wisselen naar de backpack. Vanmiddag komen de ouders van Olivier aan en verkennen we vier dagen het eiland. Met een huurauto is een keer wat anders dan op de fiets waardoor we even moeten nadenken wat voor kleren daarvoor geschikt zijn. In de jachthaven checken we snel de veranderingen na een week afwezigheid. Alles ziet er uitgestorven uit zodat onze beslissingen om terug te komen na de feestdagen bevestigd wordt. Op weg naar de luchthaven hebben we een heel erg vreemd gevoel. Het lijkt alsof we terug naar huis gaan en dit het einde van onze reis is. Gelukkig wandelen we in de luchthaven naar de aankomsthal en verdwijnt het vreemde gevoel even snel als we twee bekende gezichten door de schuifdeuren zien wandelen.
In vier dagen tijd zien we alle gezichten van Gran Canaria. Van de authentieke dorpjes in het noorden, langs de spectaculaire uitzichten in het centrum naar het massatoerisme in het zuiden. Gran Canaria heeft voor ieder wat te bieden. Het toeristische zuiden was niets voor ons, al zijn de duinen in Maspalomas absoluut de moeite waard. De natuur en de bergen in het Noorden en het centrum bevallen ons veel beter, al waren de duizenden haarspeldbochten niet voor iedereen even aangenaam. Het hoogtepunt in deze vier dagen is ongetwijfeld het feest op oudjaar bij Jean Marie en Lina. Klokslag twaalf uur leek sterk op het hora loco tijdens het trouwfeest in Bolivia. Feestneuzen en maskers werden bovengehaald om vervolgens te dansen en karaoke te zingen. Een zeer bijzondere nieuwjaar! Het uitgebreide verslag over de vier dagen Gran Canaria hebben Lieve en Ignace zelf beschreven in hun gastblog.
Maandagochtend moeten we terug aan het ‘werk’. We hebben meer dan twee weken niet naar een boot gezocht terwijl het seizoen steeds meer op zijn einde loopt. Tijdens de feestdagen zijn de winden gelukkig niet gunstig geweest zodat er nauwelijks boten zijn vertrokken. Alle andere zoekers die er toen waren, lopen nog steeds rond in de haven. Vol nieuwe moed en enthousiasme beginnen we aan de nieuwe werkdag, deze keer met een hoop zoekervaring in onze rugzak.
Short movie "Cycling in Tenerife"
10 Comments
Vind het tof dat jullie nie alleen de mooie kanten van de reis laten zien. Kou en wat tegenslag in de planning mogen ook gezien worden.
Dat proberen we zeker te doen! We doen dan wel dagelijks wat we graag doen, er zijn ook momenten waar het wat tegen zit.
Zo veel top verhalen!! Klinkt allemaal geweldig! Heel veel plezier voor jullie volgende avonturen! xxx Sandy
Ben benieuwd of jullie ondertussen een boot gevonden hebben om de oversteek te maken, grt
Hoi Danielle!
Een boot hebben we helaas nog niet gevonden, al zijn er wel twee boten die nog geen ‘nee’ hebben gezegd en erover denken. Dus daar gaan we deze week nog een paar keer op ‘visite’.
Afgelopen vrijdag hebben we een dagje gezeild met een Canadees, wat voor ons een heel goede ervaring was en mogelijk helpt om de andere boten te overtuigen.
Groetjes!
Hummm, zo te zien hebben jullie de voet printen van mij, noa en kim niet kunnen tegen komen. we hebben ongeveer de ander helft gedaan…… 🙂
Super mooie foto’s!!
Hoewel IJsland en Tenerife totaal verschillende eilanden zijn, is het interessant om te zien dat de lavavelden toch een gelijkenis vertonen.
Een bezoekje waard 😉
Super verhalen! Benieuwd naar de volgende grote stap 😉
Succes met die boot! Komt helemaal goed toppers
Mooie ervaring, waar zelfkennis misschien tot andere besluiten zou kunnen/moeten leiden.
Geef je instinct de ruimte en luister ernaar in deze optimale natuurlijke omgeving. Liefs