Grote spijt

Op woensdagochtend krijgen we een sms van de makelaar. Er is een bod op het huis, €155.000. Het is half elf en het bod is geldig tot twaalf uur. We zijn in gesprek met Piet over andere dingen, Olivier is brood aan het bakken, we hebben in de middag een afspraak met een bedrijf uit Nederland en gaan daarna onmiddellijk wildwaterkayaken met Piet en Trine. We lezen het bericht alsof het een eenvoudig appje is van de familie. Ons besluit staat vast, we hebben onze maximumwaarde bepaald en dit bedrag ligt erboven. We gaan niet hoger bieden, logisch toch. We besteden er nog geen twee minuten aan terwijl we al weken met het huis in ons hoofd zitten. We geven totaal geen ruimte aan ons gevoel en verstoppen het achter het besluit dat we zondag genomen hebben. Aan een sterk besluit hou je vast toch?

's Avonds zitten we met Piet en Trine in een wildwaterkayak. We hebben een volledig waterdicht pak, een zwemvest aan en een helm op. Onze benen zitten stevig ingeklemd in de kayak en de rond ons middel hebben we een groot spatzeil dat we over de opening van de kayak trekken. De kayak lijkt zo wel een deel van ons lichaam te zijn. Trine wil dat we eerst oefenen op rustig water voordat we echte stroomversnellingen nemen. Het grootste gevaar is als we zouden omslaan met de kayak. De geoefende kayakers kunnen zich op eigen kracht terug omdraaien en weer boven komen. Die rollende bewegen heet 'eskimoteren'. Piet laat verschillende keren zien dat hij die techniek beheerst. Als wij omslaan, moeten we het spatzeil lostrekken en uit de kayak komen. Die reddingsactie moeten we eerst oefenen voordat we echt de stroomversnellingen in kunnen. We plannen om het omkiepen aan het einde van de training te oefenen zodat we daarna uit het water kunnen en niet te koud worden. Zoë haar enthousiasme denkt daar anders over. Zoals altijd gaat ze vol voor de nieuwe uitdaging. Leren doe je met vallen en opstaan, is haar filosofie. Waar Olivier het vanuit de veilige kant aanpakt, kijkt Zoë waar de grenzen liggen. Halverwege de training slaat ze om in de kleine stroomversnelling waar we oefenen. De kayak drijft ondersteboven, ze grijpt het spatzeil vast en trekt het los, kruipt uit de kayak en komt weer boven water. De glimlach staat op haar gezicht, dat was makkelijk. Olivier wacht toch liever even tot aan het einde van de training.

Hoe langer we in de kayak zitten, hoe meer er bij Olivier een knagend gevoel begint te spelen. Het huis. Het is een klein gevoel 'gewoon jammer', maar het is het begin van een groeiende spijt. In de auto terug naar huis wordt het gevoel alleen maar sterker. Hij vertelt zijn gevoel tegen Piet en zegt dat hij het toch jammer vindt dat we niet voor het huis zijn gegaan. Piet probeert Olivier te herinneren aan de keuze en afwegingen die we hebben gemaakt.
'Jullie kans komt nog. Is i magen, geduld,' zegt hij.
Piet heeft gelijk. We hebben onze keuze op zondag gemaakt en het gevoel is alleen maar een fear of missing out. Onze keuze is goed overwogen.

Die nacht doet Olivier amper een oog dicht. Dit is dé omgeving waar we willen wonen, waar we blij van worden. Het heeft alles wat we zoeken, langlauftrails, meertjes, bos, op fietsafstand van Lillehammer, buren, rust en natuur. Het huis is niet wat we zochten, maar we zouden het gezellig kunnen maken en er ons thuis voelen. Er zijn nauwelijks huizen te koop in deze omgeving en de kans die er was, hebben we laten gaan. We blijven achter zonder huis, maar met onzekerheid en stress. Olivier voelt plots wat hij een paar dagen geleden had moeten voelen. Hij voelt de enorme wens om een vaste plek te hebben, een plek waar we ons thuis voelen, waar onze spullen liggen, waar we rust hebben. Dat gevoel komt nu pas, als het te laat is. Het huis is verkocht aan iemand anders. Hij overloopt ons besluitvormingsproces en begrijpt steeds minder waarom we ervoor gekozen hebben om geen bod te doen. Waarom heeft mijn gevoel dit niet vertelt, waarom heb ik niet naar mezelf kunnen luisteren. Olivier is boos en teleurgesteld op zichzelf. Boos dat hij niet zijn eigen gevoel heeft ontdekt, boos dat hij zich heeft laten beïnvloeden door zoveel meningen, boos dat hij het grotere plaatje uit het oog heeft verloren en vooral boos dat hij het lef niet heeft gehad om hiervoor te gaan. Onze wereldreis heeft ons geleerd om het onbekende te proberen, dingen te doen en kansen te grijpen. Dat hebben we niet gedaan deze keer en daar baalt Olivier enorm van. De spijt van dingen die we niet hebben gedaan, is groter dan van de dingen die we wel hebben gedaan. Gemiste kansen zijn voorbij en kun we niet meer terugkrijgen. Zijn wereld stort even in.

Olivier vertelt zijn gevoel tegen Zoë. Zij voelt het niet, integendeel. Ze was eigenlijk opgelucht toen we besloten om geen bod te doen. Dat gevoel draait om nu ze Olivier's emoties ziet. Ze begrijpt wat hij voelt, maar begrijpt niet dat het gevoel er nu zo sterk uitkomt. Als het nu zo sterk is, waarom was het er een paar dagen geleden niet? Ze probeert de positieve kanten te belichten en de kansen te zien die we hebben. Het heeft geen zin. Olivier is er het hart van in en ziet het even niet zitten. Hij is kritisch op zichzelf en vindt zichzelf een slappeling. Een paar dagen geleden vertelde Zoë hem dat hij wat beter zijn best kan doen om werk te vinden.
'Alleen maar sollicitaties versturen achter de computer is niet de methode in Noorwegen,' zei ze toen.
Olivier vond toen dat hij wel zijn best deed, maar geeft Zoë nu gelijk. 'Ik heb totaal geen lef getoond en dat is mijn grootste teleurstelling,' zegt hij verdrietig.
Er is maar één oplossing: de knop omdraaien. Het heeft geen zin om in de spijt te blijven hangen en negatief te zijn. Dit is niet het einde van de wereld en er komen nieuwe kansen. Toch blijft de 'wat als...' vraag hangen bij Olivier. Het loslaten van deze gemiste kans zal heel wat mentale kracht kosten. De stress en onrust dat we niet weten waar we de winter zullen verblijven en dat we moeten blijven zoeken naar onze plek, komt daar bovenop. Het kost bijzonder veel energie die Olivier eigenlijk nodig heeft voor de andere projecten die we willen uitvoeren. Hij trekt alles in twijfel, ook project Basecamp-X.