Droomhuis gezocht
Verrassing
oktober 2, 2023
Schwarzwald Radweg
oktober 26, 2023
Zondag 13 augustus - Lillehammer
Zondagochtend rijden we samen met Tor Lillehammer uit.
‘Hier naar links,’ zegt Tor, die het duidelijk leuk vindt om ons de hut te laten zien.
We rijden een steil wegje omhoog, voorbij een grote villa totdat de weg stopt. Daar ligt een kleine, schattige hut. Een tømmerhytte, zo een met van die dikke balken, donkerbruin, omgeven door heel veel bomen. Het voelt meteen goed.
Tor wijst naar een steen die naast de garage ligt. Olivier pakt de steen op en daaronder liggen twee sleutels. Eentje van de garage, de andere van het huis. We bekijken eerst de garage die redelijk nieuw is en gigantisch groot in verhouding tot de hut. Er staat een oude tractor in die Tor onlangs gekocht heeft als museumstuk voor een vriend. In de garage is alleszins genoeg plaats om eindelijk onze spullen van België naar hier te verhuizen. Dan mogen we eindelijk het huis binnen. De verroeste sleutel past in het slot van een massieve voordeur. Het is een typische, oude Noorse hut. Klein, gezellig, vol met spulletjes zoals oude mensen die altijd hebben. Mariabeeldjes en lelijke schilderijtjes, oude sepia foto’s en antieke meubels. Beneden is een mooie kleine woonkamer met een grote open haard. Er is een kleine keuken en een opberghok. Vanuit de woonkamer gaat er een trap naar boven waar er twee kleine slaapkamers zijn. De bedden zijn zo kort dat wij er amper in passen. De hut is een stuk kleiner dan we dachten, niet veel meer dan 50 vierkante meter. Er is bovendien nog geen badkamer en geen wc. Er is wel een buitentoilet, maar dat is bij -20 in de winter een stuk minder comfortabel. Toch zijn we nog steeds erg enthousiast. Er is elektriciteit en water, twee grote kostenposten om zelf aan te leggen. De hut heeft enorm veel potentieel, maar is wel een behoorlijk project. We denken meteen aan Piet, die waarschijnlijk al jeukende vingers krijgt bij het zien van de hut. Hij heeft zijn eigen huis gebouwd en is verliefd op bouwen, oude huizen en mooie projecten. Met de hulp van Piet kunnen we dit wel aan, denken we.
De hut van Tor
Maxim een paar weken op bezoek
Welk van de drie?
Na het bezoek aan de hut, gaan we met Tor op pad. Hij wil graag een wandeling maken dus wij denken aan een mooi meertje, maar Tor stelt voor om naar Sjusjøen te rijden en naar de supermarkt te gaan. Sjusjøen is het grote langlaufgebied op een half uur van Lillehammer. Daar hadden zijn ouders vroeger ook een hut, maar tegenwoordig is het helemaal volgebouwd en lelijk geworden, aldus de oude man. Het uitje naar de supermarkt is vooral praktisch. Hij moet zijn eigen boodschappen doen en dat is nu eenmaal makkelijker als iemand je met de auto brengt. We moeten er om lachen als we samen met ‘opa’ door de supermarkt wandelen en zijn winkelmandje vol laden.
Terug bij zijn thuis praten we verder over de hut. Dan komt de aap uit de mouw. Hij wil de hut graag verkopen, maar in ruil wil hij wel dat we minstens tot april voor hem koken. Ons enthousiasme krijgt nu wel een serieuze deuk.
Een paar dagen later komt Maxim aan. Olivier’s broer heeft net zijn werk opgezegd en begint aan deel twee van zijn wereldreis. De eerste stop is Noorwegen. Om te grappen zegt Zoë: ‘Je komt wel midden in een stressvolle periode waar we vanalles moeten beslissen.’ Maxim wordt meegezogen in de huizenjacht en de onzekerheid die erbij komt kijken. Samen met hem gaan we nog een keer naar de hut kijken, we bezoeken het vervallen gele huis met het prachtige uitzicht (https://weleaf.nl/nl/altijd-maar-wennen/) en we gaan naar een derde huis kijken, wat verder weg van Lillehammer. Het is een mooi huis, volledig in orde met een mooi stuk grond en wat eigen bos. Drie totaal verschillende opties met ieder zijn voor- en nadelen. Het lijkt wel op ‘droomhuis gezocht’ waarbij de kandidaten hun wensen opgeven en een beschikbaar budget. De programmamakers gaan vervolgens op zoek en komen terug met drie potentiële huizen. Die krijgen de deelnemers één voor één te zien waarna altijd de vraag volgt welk huis het zal worden. Olivier maakt er een spelletje van en presenteert de drie alternatieven aan Zoë en Maxim in een mooi ontworpen document. We geven onszelf tijd tot het avondeten om een keuze te maken. Wat kiezen we?
Maxim gaat voor het gele huis. Hij geeft er niet zo om afhankelijk te zijn van de auto en het uitzicht met de zon is zijn belangrijkste motivatie. Hij verplaatst zich ook in onze schoenen en denkt dat de hut van “opa” het best bij ons past op dit moment. Het is dichtbij Lillehammer waar nu onze focus op ligt.
Olivier heeft zijn keuze ook gemaakt. Voor hem valt het gele huis als eerste af. Het is een prachtige plek die we goedkoop kunnen krijgen, maar het voelt te ver weg van dat wat we nu zoeken; werk, jongen mensen, sociale contacten. Er is zoveel werk aan het huis en het voelt niet als de droomplek die we volledig willen vormgeven. Het andere huis spreekt hem wel aan, zeker omdat het helemaal klaar is en op een mooie plek ligt. Toch zegt zijn gevoel dat we voor de hut van opa moeten gaan. Het is klein en knus, heeft karakter, is dichtbij Lillehammer en de manier hoe we het gevonden hebben, past helemaal bij ons.
Zoë heeft nog geen keuze kunnen maken. Het zijn te veel factoren om duidelijk te vertellen waarom, te veel emoties, maar toch zegt haar onderbuikgevoel de hut van opa.
Inspectierapport
Eind augustus krijgen we bericht van Ingrid. Ons ‘droomhuis’ wordt verhuurd, ze betalen de hoge prijs. Haar financiële zorgen zijn voorlopig opgelost zodat ons bod niet meer relevant is. Deze plek kunnen en moeten we vergeten. Dat is niet gemakkelijk, maar er zijn meer droomplekken en die van ons komen we een andere keer tegen. We kunnen nu focussen op de opties die we wel nog hebben. Als we opa van de hut terugbellen, heeft hij goed nieuws. Hij heeft al een huurder gevonden voor het appartement en dus iemand die voor hem kookt. Hij heeft bovendien een huisinspecteur besteld die de hut zal controleren en beoordelen. Dat is verplicht bij ieder huis dat in Noorwegen via een makelaar wordt verkocht, maar niet voor privéverkoop. Wij vinden dit erg fijn en hopen stiekem dat de prijs hierdoor nog wat naar beneden zal gaan. Als we dat resultaat hebben, rest ons alleen een echte keuze te maken!
In volle spanning wachten we op het rapport van het huis. Zo’n rapport wordt opgesteld door een inspecteur die het huis langs alle kanten bekijkt. Hij controleert de muren, ramen, het dak, de badkamer, de elektriciteit, de schoorsteen, het vocht in de kelder, noem maar op. Uiteindelijk staat er in het rapport hoeveel hoe technische waarde van het huis is en welke maatregelen er allemaal nodig zijn om het huis in orde te maken. Die maatregelen zijn bovendien gecategoriseerd van klein tot ernstig. Bijzonder handig bij het kopen van een huis. Een makelaar gebruikt dit technische rapport vervolgens om een marktwaarde op het huis te plakken. Het technische rapport van opa’s hut zal bepalen hoeveel opa voor de hut wilt hebben. Intussen hebben we zelf al uitgerekend wat het ons zal kosten om het huis volledig bewoonbaar te maken, met een aanbouw, badkamer, afvoer, isolatie, enzovoort. Dat is al snel meer dan 100.000 euro zijn dus onze maximumprijs voor de hut ligt eigenlijk op 150.000 euro.
Om dat bedrag te betalen, hebben we een lening nodig van de bank. In februari hebben we al een keer een lening aangevraagd, maar die aanvraag werd afgewezen. Geen vast contract? Sorry, dan krijgen jullie geen lening. Een vast contract past eigenlijk niet in het avontuurlijke leven zoals we dat voor ogen hebben. Daarin werken we het liefst op projectbasis zodat we een paar maanden kunnen werken, gevolgd door een paar maanden avontuur. We moeten realistisch zijn en weten dat we waarschijnlijk niet zo kunnen beginnen. Daarom zijn we sinds juli op zoek naar een vaste baan met als hoofddoel een lening te krijgen voor een huis.
Werk zoeken in Noorwegen
Die zoektocht valt niet mee. Vorige zomer hadden we al verschillende sollicitatiebrieven gestuurd, maar de respons was erg laag. Zeg maar, we werden nooit uitgenodigd op gesprek. Gelukkig vonden we wel ander werk voor de wintermaanden, al was dat relatief eenvoudig werk. Het was ideaal om Noors te leren en werkervaring te krijgen, maar nu zijn we toe aan wat meer uitdagend werk. Nu we goed genoeg Noors spreken, schatten we onze kansen heel wat hoger in. Sinds begin juli heeft Olivier alvast heel wat sollicitatiebrieven uitgestuurd. Een aantal zijn binnen zijn opleiding, maar ook er buiten. Een droombaan zou voor hem binnen natuurbeheer zijn, maar dat wordt moeilijk in Noorwegen. De Noren tillen zwaar aan de juiste opleiding en zijn wat dat betreft erg conservatief.
Iedere keer we een sollicitatie uitsturen, bellen we de contactpersoon een paar dagen later op. Onze namen klinken namelijk niet erg Noors dus we beginnen met een kleine achterstand aan iedere sollicitatie. Door te bellen, kunnen we laten horen dat we goed Noors spreken en echt geïnteresseerd zijn. Helaas, zonder resultaat. Het is bijna eind augustus en we zijn nog steeds niet uitgenodigd, zelfs niet voor een eerste gesprek. In veel gevallen krijgen we zelfs helemaal niets meer te horen, zelfs geen beleefd bericht met een afwijzing. Voor ons vertrouwen is het niet erg bevorderend, maar we denken vaak terug aan onze ‘sollicitatie’ voor een zeilboot. Ook toen moesten we anderhalve maand lang zoeken naar een boot, met meer dan honderd afwijzingen. De volhouder wint en dat weten we.
Eind augustus lijken er plots toch heel wat puzzelstukjes in elkaar te passen. Tijdens onze boektour eerder dit jaar, gaven we presentaties bij verschillende locaties van het bedrijf CLEVR. Olivier was toen al geïnspireerd door de bedrijfscultuur en nam opnieuw contact op eind juli. Inmiddels heeft hij een kennismakingsgesprek, een test en een HR-gesprek gehad. Als we met Maxim een lunch boven het kampvuur maken, krijgt Olivier een belletje met een contractvoorstel. Een dag later wordt Zoë zowaar opgebeld door een Noorse natuurbeheerorganisatie waar ze gesolliciteerd heeft. Ze mag volgende week op gesprek komen. Super fijn, maar ook een lichte angst bekruipt haar, nu wordt het plots wel erg officieel. Een vaste baan is zo vast, weg van de vrijheid die we zo waarderen.
We herinneren er onszelf aan dat het dient om een lening te krijgen en daarmee onze basecamp te kopen. Dat hebben we nodig om ons avontuurlijke leven verder vorm te geven. Anders blijven we eindeloos gevangen in de cirkel waarbij we geen lening krijgen en dus geen huis kunnen kopen. De weg naar een droom gaat meestal niet over het rechte pad. Soms zijn er omleidingen en opofferingen nodig om dichter bij ons doel te komen. Voor ons betekent dat nu een beetje vrijheid opofferen. We vinden het spannend hoe de komende maanden eruit zullen zien en zijn ons goed bewust van de gouden ketting die we eventjes omdoen. Gelukkig hebben we geleerd om die weer af te doen.
In het ogen van onze Noorse vrienden werken we aan het A-4 leventje. Dat is een begrip dat de Noren gebruiken voor het huisje-beestje-boompje leven. Een goede baan, een mooie auto, een comfortabel huis, getrouwd, twee kinderen, een hond en een hut in de bergen. Het is allesbehalve ons doel om het hele A-4tje af te vinken, maar ons vrienden plagen ons graag. Ook onze ouders zijn blij dat er waarschijnlijk binnenkort een huis en een vaste baan zijn. Dat doet de andere verwachtingen automatisch groeien. Dromen mag altijd.
5 Comments
Dag Olivier en Zoë, wat leuk om na jullie geweldig inspirerende boek nu ook jullie updates te lezen. Waar zit de inspiratie voor mij in? Jullie pakken zo veel uitdagingen tegelijk en met succes aan, dat het lezers het vertrouwen kan geven om eigen uitdagingen individueel aan te pakken. Stap voor stap en vooral ‘doen’. Heel veel succes en mooie ervaringen gewenst! Fred
He Fred,
Wat een mooie reactie, waauw! Dankjewel! Aan het ‘met succes’ twijfelen we zelf soms wel aan, maar misschien bereiken we wel meer dan we zelf denken. Goed om ook stil te staan bij de successen en daarvan te genieten. Dank voor de mooie woorden en reflectie.
Veel groeten,
Olivier en Zoë
Interessant jullie zoektocht naar een geschikte woning te lezen. Heb bewondering voor jullie doorzettingsvermogen. Houd moed en komt vast wel goed. Lieve groet uit Sneek waar de lente in aantocht is.
He Joop en Joeky,
Wat lief dat jullie nog steeds meelezen. Heel fijn!
Het komt wel goed met die woning. Met wat geduld, af en toe een frustratie, en een tikkeltje geluk. Het puzzelstukje zal een keer passen 🙂
Veel groeten,
Zoë en Olivier
Zoë en Oliver
Jullie zoektocht is zowel spannend als ook vermoeiend. Fantastisch dat jullie door blijven gaan zoeken naar jullie droomhuis. Ik heb alle vertrouwen erin dat het lukt. Wens jullie succes. Groetjes uit Noord Holland. Bert/Norma