Definitieve keuze

Onze droomplekken in het gebied zijn afgevallen. Het rode huisje staat daarentegen nog steeds te koop en iedere keer weer zien we de bordjes 'Til salgs' staan als we hardlopen of uit Lillehammer komen met de fiets. Ze werken als terugkerende herinneringen aan iets waar we eigenlijk niet aan willen denken.
'Als ik daar zou wonen, kijk ik er niet naar uit om thuis te komen,' zegt ze als we weer voorbij het huis wandelen.
Olivier vindt het huis helemaal niet zo lelijk en begint zich stilaan echt thuis te voelen in de omgeving. Zijn hoofd gaat steeds meer naar het huis, al mist de volle overtuiging. Pas als er aan de andere kant van Mjøsa, het grote meer bij Lillehammer, een schattig huisje te koop komt, gaat het proces in een tweede versnelling (foto onderaan). Samen met onze buren gaan we naar de bezichtiging en proberen naar ons gevoel te luisteren. Dat huis is knus en gezellig, het uitzicht is prachtig, maar de omgeving heeft een paar grote nadelen. Langs beide kanten is er een steile helling, in de winter zijn er zes weken zonder zon en er loopt een weg dwars over het eigendom. Die factoren kunnen we niet veranderen, terwijl we een huis wel kunnen veranderen. We zijn al snel zeker dat we niet op dit huis zullen bieden, maar het wakkert wel ons gevoel aan voor het huis dat te koop staat in onze straat. We bellen de makelaar op voor een nieuwe bezichtiging.

Deze keer proberen we met andere ogen te kijken naar het huis. Waar zien we mogelijkheden? Wat kunnen we op termijn veranderen om er een gezellige plek van te maken? Kunnen we ons thuis voelen op deze plek? Peter en onze andere Nederlandse buurvrouw zijn mee tijdens de bezichtiging. Vier extra ogen met veel ervaring met oude huizen helpen ons om kritisch naar het huis te kijken. Eigenlijk zijn ze best positief over de staat van het huis, al zien ze ook de grote uitdagingen om er een mooie plek van te maken.
Als we de buitenkant bekijken, zucht Zoë diep. 'Ik krijg echt geen enkel gevoel bij dit huis.'
Zoë is een gevoelsmens pur sang en dat gevoel heeft het vaak bij het rechte eind. Olivier heeft geleerd ook daarop te vertrouwen, vooral omdat hij weet dat Zoë's geluk daaraan gekoppeld is. Als Zoë een gevoel voor iets heeft, gaat ze er honderd procent voor. Zoë probeert een gevoel op te wekken voor deze plek, maar haar hoofd zit nog steeds bij ons droomhuis. Ze weet dat er niet veel kansen zijn in dit gebied en dat ze moet proberen niet te kritisch te zoeken naar haar droomplek. Peter daarentegen, vindt dat we geduld moeten hebben. Is i magen, wat ijs in de maag, geduld, zoals ze in Noorwegen zeggen. We moeten niet te snel willen kopen en geduld hebben tot er een plek komt waar we wel gevoel voor hebben. Onze keuzes wisselen van wel, naar niet, naar wel, naar misschien. Al het getwijfel doet ons geen goed. We weten dat de enige oplossing is om de knoop door te hakken en een besluit te nemen.
'Zondagavond hebben we een keuze gemaakt,' zegt Olivier.