Dario Sepúlvada
Ruta 40
oktober 24, 2017
Tien seizoenen in een dag
november 12, 2017
Een lokale geitenboer
In zijn 'tuin' staat het paard geduldig op hem te wachten en de honden blaffen wild omdat er onbekenden het perk betreden. Gaucho Dario Sepúlveda ontvangt ons alsof het hem niet onbekend is fietsers te woord te staan. Hij woont in alle afgelegenheid pal langs de toeristische Ruta 40, de Route 66 van Argentinië, die langs de Andes het hele land doorkruist. Hij en zijn broer zijn de jongste uit een familie van tien en zijn als enigen achtergebleven om voor het ouderlijk huis te zorgen. Met drie huisjes vormen zij de enige nederzetting in een afstand van vijftig kilometer van de dichtstbijzijnde civilisatie. Zijn vrouw staat op het punt van bevalling en is met hun twee dochters al enkele dagen in de stad, om dicht bij hulp te zijn.
Een zware Patagonische storm raakt deze dagen Dario zijn heuvels en de ervaring van gisteren leert ons dat de tent wordt weggetrokken uit het losse zand. We zetten de tent in zijn zelfgebouwde garage en komen verwaaid binnen voor een warme maté. Het huis is ongewoon simpel en ordelijk ingericht. Niets dat hier staat is te veel en alles kent zijn plaats. De maté word met elegantie ingeschonken en het metalen rietje krijgt met een doekje nauwkeurig een poetsbeurt na elke ronde. Elektriciteit heeft hij niet, dus een koelkast, telefoon of wasmachine is er niet. Sinds enkele jaren heeft hij een zonnepaneel dat net volstaat voor het licht.
Als wij hem vertellen dat de veranderingen ook ons treffen zegt hij verwonderd dat 'klimaat verandering dus op mondiale schaal plaatsvindt'.
Dario vertelt over zijn eenvoudig, maar tevreden levensomstandigheden en hij luistert hoe wij vertellen over 'de wereld'. Elke ochtend zoekt hij in de bergkam naar zijn vrije geiten om te controleren of alles in orde is. Oktober is de maand waarin hij geld moet verdienen voor de rest van het jaar. De geiten bevallen een keer per jaar en na twee maanden worden de kleintjes opgehaald voor de slacht. In een goed jaar verdient hij dertig euro op elk van zijn driehonderd geitjes. In een slecht jaar verdient hij niets. Vroeger verkochten ze nog vellen, maar tegenwoordig moet niemand dat meer hebben. Hij zegt dat het klimaat extreem is veranderd door de jaren. Vroeger lag er ’s winters veel sneeuw dat het hele jaar voor groen zorgde, nu sneeuwt het eens in de paar jaar en moeten ze hoog de bergen in om vers gras voor de geiten en paarden te vinden. Als wij hem vertellen dat de veranderingen ook ons treffen zegt hij verwonderd dat 'klimaat verandering dus op mondiale schaal plaatsvindt'. Verbaasd vraagt hij naar onze open grenzen en probeert hij zich in te beelden hoe wij kunnen leven in zo een klein land als Nederland of Belgie.
Als hij omsingeld door zijn honden met zijn benen gekruist en handen in zijn broek tegen de muur leunt, bekruipt ons een warm gevoel van uniekheid. Wat een plaatje deze authentiek geklede man, deze sympathieke gaucho. Wat een cultuur in deze nog bestaande werkelijke wereld, wat mooi dat wij daar onderdeel van mogen zijn en wat bijzonder om van zo dichtbij de glimlach achter deze eenvoudige levensstijl te zien.
2 Comments
Leven in eenvoud is voor jullie het avontuur, voor anderen helaas al te vaak bittere noodzaak zonder keuze.
Hi mama, hier een test reactie, vanuit de nieuwsbrief. Het werkt!