Afrika voor beginners
De zeezieke overtocht
februari 22, 2017
Wandelen in Santo Antao
maart 7, 2017
12 februari - Haven Mindelo
Na de zeezieke overtocht komen we aan in Mindelo. Een, naar Afrikaanse standaarden, rustige stad die erg Westers is gericht. Mooie huizen, geasfalteerde wegen en auto’s die stoppen voor een zebrapad. De taal in Portugees, al spreekt het meerendeel ook Frans. De stad lijkt te lijden aan een schizofreen gezicht, want hoezeer het probeert, het Afrikaanse verliest het niet. Het eerste wat we tegenkomen als we voet zetten aan land is een man met een aapje, aan de leiband als een hond. Verderop balanceert een vrouw een grote bak groenten op haar hoofd. Op een muurtje een groepje mannen, als stambeelden wachtend op de tijd, die hen al lang heeft ingehaald. Dat deel is Afrika, maar al de rest past niet in het beeld. We hadden ons voorbereid op meer armoede en avontuur. De zonnebrillen en oorbellen doen we af om ons aan te passen, maar we zijn de uitzondering.
Misschien was het zondag dat ons beeld zo is misvormt, want op maandag ontwaakt Mindelo toch uit zijn rust. Al zijn het slechts de straten rond de markt die het echte Afrika laten zien. In kleurrijke kraampjes verkopen vrouwen met prachtige kleren hun fruit. Wie een kraampje niet kan betalen, verkoopt zijn koopwaar op straat. Teiltjes met vis, groenten en bananen zwerven zo van plek naar plek. Het is in de straatjes rond de markt waar de goedkoopste winkeltjes te vinden zijn. Het eettentje in het midden van de markt, de kapperszaak in de straat en het barretje op de hoek barsten van nostalgie en culturele rijkdom. Fotogeniek, maar om uit te proberen vaak een stapje te ver. Het eettentje proberen we later. Het smaakt heerlijk, al weet je niet altijd waar je op kauwt.
Een paar dagen moeten we bekomen van de zware tocht. Mentaal zijn we moe en nog niet klaar voor het volgende stuk. Al drie weken wonen we samen op een klein oppervlak, heel intensief, een nieuw evenwicht. We hebben behoefte aan wat ruimte, zowel mentaal als fysiek. We trekken een paar dagen naar Saô Antao, een wandelparadijs in Kaapverdië. Met de rugzak en de tent verkennen we de groene heuvels aan de overkant, maar dat is voor een volgend verhaal. Steeds meer beseffen we hoe bijzonder het is dat we meegenomen zijn. De meeste lifters gaan snel naar de overkant, zo’n 25 dagen, toch klinkt het een eeuwigheid. Wij wonen straks drie maanden samen met Margrit en Dieter, dat is een kwart van een jaar. Het vereist aanpassing, spanning is soms op zijn plaats, maar we zijn ontzettend dankbaar en worden steeds hechter met elkaar.
In februari is het carnaval wat ze met trots ‘het kleine Rio’ hebben gedoopt. We twijfelen of het enigszins in de buurt zal komen, want veel hebben we nog niet gezien. Slechts één parade met niet meer dan honderd man. Iedere dag horen we muziek en trommels, de parades zijn klein en onprofessioneel. Bijzonder waren wel de geschminkte mannen, niet in veel kleuren, maar zwarter dan zwart. In het begin denk je ‘die man is zwart’ totdat je even later beseft dat het de schmink is dit het zo maakt. Wat zou de zwarte pieten discussie hiervan vinden? Kaapverdië is jarenlang een handelscentrum geweest voor de slavernij. Pas later horen we het doel van al het zwart. Zo verjagen ze de geesten ter voorbereiding van het feest.
Het leven aan boord vervalt in een dagelijkse gewoonte. Er kan weer normaal gekookt worden, kleren gewassen, de boot gepoetst en dagelijkse even werken in een van de bars. Net dat terugkerende stramien doet verlangen naar thuis, want daar kon dit ook, alleen net wat makkelijker. Daar moeten we niet met de dinghy naar land, is er altijd internet in huis en nergens smaken de frieten zo lekker als thuis. Is het heimwee, of net niet? Het geeft aan dat we verder moeten, verder op avontuur, want een dagelijkse sleur is niet wat je hier zoekt. Ja, het is heimwee, naar avontuur.
Net op tijd zeilen we verder naar een volgend eiland. De jachthaven van Mindelo was een bijzondere plek. De luxe zeiljachten liggen verspreid tussen de scheepswrakken uit een andere tijd. Half op het land ligt een oud cruiseschip, waarschijnlijk derde of vierde hands. Een lijkt wel een openluchtmuseum, maar dan zonder duidelijk doel. Armoede is zeker aanwezig, maar er is veel rijkdom dat straalt. Drinkbaar water uit de kraan, luxe auto’s en mooie huizen uit beton. ’This is Africa’, ja, Afrika voor beginners dan toch.
10 Comments
Wat een verrassing!
Een nieuwe blog, na eerst op FB een vergelijkbare foto van een gewichthef oefening gevonden te hebben.
Dat moet toch een frisseduik zijn Olivier, bij een gemiddelde temperatuur van 21 C.
Ik voel me verwent zoveel te mogen/ kunnen delen in jullie reiservaringen.
Wat moeten onze ouders (oma&opa) het zwaar hebben gehad, toen er nog géén internet en nauwelijks telefonische communicatie mogelijk was, tijdens onze reizen.
Succes in het volgende deel!
Die 21 graden voelde heerlijk aan! Je bent alleen zo zout erna en douchen kan niet op de boot.
In vergelijking met zes jaar geleden (Kenia) is er ook al veel veranderd in de communicatie! Toen moesten jullie soms ook lang wachten op contact. Wat is het toch makkelijk tegenwoordig!
Overeenkomst en verschil met kanarische……?
De overeenkomsten zijn geografisch en geologisch, maar voor de rest heel erg beperkt. De taal, cultuur, mensen, enzovoort verschilt enorm. De Canarische eilanden is volledig Europees, terwijl er hier alleen wat sporen Portugees te vinden zijn.
Langs de weg staat een groot reclamebord waarop ze trots schrijven over de samenwerking tussen beide eilandgroepen, maar eenvoudig lijkt ons dat niet.
Heimwee naar avontuur… juist, een combinatie van je moeder en vader 🙂
Weer een heel mooi verhaal en schitterende foto’s. Seffens krijg ik heimwee naar wat avontuur.
Stilaan wordt ‘ik moet naar Argentinië’ ‘ik mag naar Argentinië’.
maar eerst nog lekker lang meeleven met jullie tocht.
Hoe klein de boot soms ook lijkt, ze brengt jullie wel de grote wereld rond!!
Knuffels
Heel goed! Zo horen we het graag ;). Heimwee naar ons, is op weg naar het avontuur!
Heimwee naar huis of heimwee naar avontuur, tussen een van de twee is te kiezen. De routine op moment weerspiegelt te veel het dagelijkse leven van hier , het dagelijkse leven dat jullie eigenlijk niet willen. Toch normaal dat jullie daar door dan heimwee en twijfels krijgen, want thuis is het inderdaad comfortabeler en zijn de frieten lekkerder. Heimwee en twijfels zijn zo slecht nog niet, dat betekend dat men moet nadenken en dat is belangrijk. Mijn ervaring met heimwee ? dat je overal heimwee krijgt. Toen we in Frankrijk woonden had ik heimwee naar België, toen we dan eindelijk terug in België woonden kreeg ik heimwee naar Frankrijk. Heimwee zie ik als ontwenningsverschijnselen …. Vroeg of laat zijn ze weg.
He Mia!
Wat een mooie reactie! Je beschrijft het zoals wij het voelden. Gelukkig veranderen de zaken hier snel genoeg zodat je snel weer op wat anders focussen kan. Straks ga ik het zeeziek zijn nog missen 🙂
Wat leuk om jullie reis te kunnen volgen. En samenleven op zo n boot zal idd niet altijd makkelijk zijn, jullie moeten wel heel flexibel in omgang zijn en van alle markten thuis zijn om zo mee te draaien op een boot. Chapeau! Wel avontuurlijk en leerrijk. Ben benieuwd Nasr het vervolg ! Grt
Daniëlle
We leren heel veel over onszelf 😉