The Great Baikal Trail
Life on the rails
augustus 7, 2014
Another world
augustus 14, 2014
Baikalmeer 31/07 – 05/08
Irkutsk is de traditionele stop van de Trans Siberie reiziger. De meesten blijven er slechts twee dagen waarbij ze vanuit het station per direct in een mini busje springen op weg naar het overtoeristische Listvianka aan de oevers van het Baikalmeer. Wij blijven wel een dagje in Irkutsk en hebben een homestay bij Russische mensen thuis. Gastvrouw Olga die Engels spreekt, ontvangt ons hartelijk in haar mooie en eenvoudige huis. We krijgen de sleutel toevertrouwd en nemen een kijkje in de stad. Irkutsk is snel samen te vatten in een verfrissende rivier en een geweldig Mongools restaurant. Voor de rest is er weinig bijzonder te beleven in deze stad zodat we proberen op tijd naar bed te gaan.
‘s Ochtends krijgen we overheerlijke, typische Russische pannenkoeken als ontbijt en hebben voor het eerst in een week een stevig ontbijt. De overbodige spullen laten we achter en we nemen snel de bus naar Listvianka waar de trekking begint. We vragen ons af hoe andere reizigers zich hier twee dagen bezighouden. Het dorp bestaat slechts uit 100 huizen waarvan de helft hotels en de rest zich hebben omgevormd tot toeristenbureaus. We kloppen er bij een aan om wat laatste details over de Great Baikal Trail te vragen die we de komende vier dagen van de oevers willen lopen. Dankzij de Lonely Planet en Julia, de Russische reisgids die we hebben ontmoet in de trein, wisten we dat het bekende en jonge route zou zijn, dwars door een nationaal park waarvoor we een kleine bijdrage moeten betalen. Echter waren de woorden van de geblondeerde Rus achter de balie anders. Hij vroeg zich af: “what is Baikal Trail?, what is national park?, what is fee? Everything is free!”. Gelukkig wisten we beter en vonden met enige omweg uiteindelijk het vervallen houten huisje met drie verdwaalde Russen erbij waar we netjes de bijdrage betaalden.
We waren nog geen drie stappen na het eerste bordje Baikal Trail of we stonden alweer stil. We ontmoetten een Duits koppel dat even naar het uitzichtspunt was gelopen. Al snel bleek dat Zoe en Ronny (de jongen van het stel) enige overeenkomst hadden. En niet zomaar een! Soms verbaas je je over hoe klein de wereld is. Beide productdesigners, beide stage gelopen in Amsterdam en verdomd beide een half jaar bij Springtime. Overdonderd en met hun oude kaart zetten we dan eindelijk de pas verder.
Van een stel Nederlanders horen we dat er een prachtige parkeersplaats aan het water is. 2,5 uur laten zetten ons op, op een droomlocatie. Er staan een paar andere Russen voor wie dit een weekendje weg is. De hele Baikal Trail die wij gaan doen vonden zij toch wel wat veel van het goede. Ze waarschuwen vooral voor de beren die er rondlopen, maar die wij helaas niet tegenkomen. ’s Avonds nodigen de Russen ons uit voor “one little drink”. Na heel wat glaasjes vodka waggelen we in het donker naar onze tent. Russen zijn geweldige open en vriendelijke mensen. Bij de volgende parkeerplaats krijgen we eten, thee en snoepjes van een zeer arme familie, maar wel bereid om alles te delen wat ze hebben, zeker als ze horen dat we een hele tocht voor de boeg hebben.
In het totaal leggen we meer dan 55 kilometer af. The Great Baikal Trail is een groot vrijwilligersproject waarbij het grootste doel is om de volledige omtrek van het meer aan te leggen. Daar zijn ze ver van verwijderd, maar het deel dat er nu ligt, is werkelijk fantastisch. Er loopt een smal pad over heel de trail. Niet moeilijk om te vinden, wel moeilijk om soms te belopen. Smalle bospaadjes veranderen in stijle kliffen, rotswanden en soms onpasseerbare kloven die te gevaarlijk zijn om over te steken waardoor we een heel stuk terug moeten lopen. Na elke bocht verandert het landschap. Stukken met stenige rotsstranden, bergweiden, ruige bossen en rustieke zandstranden. Als we drie minuten zouden genieten van elk mooi uitzicht, zouden we nog aan het wandelen zijn. Het mooist van al zijn de slaapplekken. Aan de oevers van het meer met een adembenemend uitzicht genieten we van de zonsondergang en hopen we een zeehond te spotten. In het Baikalmeer leven zeehonden die niet verwant zijn met enige andere zeehonden in de wereld. Heel sporidisch steken ze hun hoofd voor dertig seconden boven water, net genoeg om de verrekijker te nemen en een paar snorharen te zien. Het zal nog lang duren voordat wij opnieuw zo’n mooie trail doen.
Op weg naar het eerste dorpje komen we regelmatig andere wandelaars tegen. Daar nemen de meesten de boot terug naar Listvianka. Het tweede deel is veel langer en lastiger en we ontmoeten slechts een paar wandelaars.
Het dorpje onderweg is overigens alleen bereikbaar te voet of per boot. Er zijn alleen zandpaden, een handvol huizen en de koeien en paarden lopen door de straten, maar er is wel een klein winkeltje waar we onze voorraad kunnen aanvullen.
Na vier dagen wandelen aan op de eindbestemming. Een typisch Siberisch dorpje dat zelfvoorzienend is en draait op een paar toeristen. Er hangt een desolate sfeer die in de winter enorm deprimerend moet zijn. We krijgen snel te horen dat de bus slechts eenmaal per dag om 8u ’s ochtends rijdt. We hebben te weinig cash voor een hotel en behoefte aan een douche en een warm bed. We krijgen wat eten aangeboden en een warme kop thee, maar een overnachting kon niet. We deden een poging om iemand te vinden die naar Irkutsk zou rijden, maar er vertrokken op twee uur tijd slechts vijf auto’s uit het dorp. We kloppen terug aan bij het hotel met de vraag of we onze tent in de tuin mogen opzetten. Vol medelijden bieden ze ons een gratis bed aan en een warme douche. ’s Ochtends vertrekken we met de bus terug naar Irkutsk. De rit is 100 kilometer over een onverharde weg in een bloedhete bus zodat we drie later bezweet aankomen en hoogverdiend terug naar het Mongoolse restaurant gaan en heerlijk eten.
De volgende trein brengt ons van Rusland naar Mongolie. We moeten nog plannen wat we daar gaan doen. Vast en zeker paardrijden, rondtrekken en in een ger slapen.
