parallax background

Onze tien grootste irritaties op de fiets

Cyclists posing in front of Wallanka mountain
Fietsroute in Peru: Huanuco naar Huaraz
augustus 15, 2018
A warm hospitality in Peru
Een groot hart
augustus 29, 2018
 

De grootste ergernissen op de fiets

 

Fietsen is leuk, een wereldreis op de fiets is misschien wel het mooiste dat er is, al zijn er momenten dat het helemaal niet leuk is. Natuurlijk horen uitdagingen, afzien op zware klimmen, koude nachten in de tent en iedere dag pasta eten bij het fietsen. Van zulke uitdagingen genieten we en we halen er zelf energie uit, maar er zijn bepaalde factoren waardoor we af en toe onze energie verliezen. Dit zijn onze tien irritaties op de fiets.

10. Een pechdag op de fiets
Gelukkig zijn ze maar zelden, maar het bloed kruipt onder de nagels als de pechdag is aangebroken. Plots lijkt alles fout te gaan. Een hmm, word een aghr en die verandert al snel in 'aaahhh wat nu weer'. Piepende fiets, ratelende banden, spatborden met kuren, los rammellende schroefjes, klapband, scheurende autos, regen, geen brood te vinden, en uiteindelijk ook nog een chagerijnige Olivier of Zoë. Eigenlijk valt het allemaal wel mee, tot die dag dat alles samenkomt.

9. (Nachtelijk) bezoek van beesten
De hond die zijn poot optrekt naast de tassen, de kat die zijn nagels in de tent zet, de muizen die 's ochtends onverwachts het eten hebben gestolen, een snelweg van mieren door de spullen, het schaap dat over de tent haringen struikelt of het everzwijn dat eens nieuwsgierig zijn kop de tent in steekt. Achteraf kunnen we er, meestal, wel om lachen.

8. De natte tent
De goede, oude natte tent is een echte klassieker. Wie van kamperen houdt, neemt het er gewoon bij, maar leuk is anders. 's Ochtends na een betoverende nacht onder de sterrenhemel op droomlocatie worden we weer bij de realiteit gebracht. Op de knietjes de tent droog boenen terwijl de dauwdruppels op onze neus vallen. Het is een echte dooddoener, maar gelukkig zijn er ergere dingen. Met onze Hilleberg Tent hebben we er zelfs meer last van omdat het een vier-seizoenen tent is en het tentzeil daarom tot op de grond komt. Gelukkig hebben we het daardoor wel altijd lekker warm!

7. Agressieve honden
In Zuid-en-midden-Amerika en Azië stikt het van de los lopende honden. Uit angst of uit territoriaal gedrag reageren ze agressief op passerende fietsers. We zijn niet bang voor de achterna rennende honden en zijn ze ook gemakkelijk af door te stoppen met fietsen. Desondanks raken we er zo nu en dan wel vermoeid van. Dagelijks passeren we een hond of vijftig, ga maar na als daar van minstens de helft ons achterna komt. Bovenal blijft het oppassen geblazen. Hopelijk werkt onze ultieme tip tegen loslopende honden.

6. Modderpoel
Met de fiets door klevende modder ploegen gebeurt ons niet vaak, maar als het ons plots op het pad komt, is het wel een zeer slechte verassing. De net nog droge weg is omgetoverd in een grote modderpoel. Met tegenzin zetten we zuinig onze eerste voet in de dikke brei, als deze volledig weg zakt en we de fietsen achter ons aanslepen is de zuinigheid er af. Natte sokken en een aangekoekte leemlaag onder de spatborden is het resultaat. Vervolgens staan we iedere honderd meter stil om de modder tussen het spatbord en de remmen te peuteren. Dit blijft daarna duren totdat het modderpad ophoudt.

 

5. Patagonische tegenwind en regen
De wind komt altijd van de verkeerde kant toch? Zeker die dagen op (hoog)vlaktes waar de wind vrij spel heeft. Een beetje wind kunnen we wel hebben maar, na dat wij een paar uur 'uitdaging' achter de rug hebben, is het voor ons wel goed geweest. Om de beurt rijden we op kop, de kilometerteller houdt ons goed in het oog en vurig kijken we uit naar die ene bocht die ons net een beetje in de goede richting helpt. Het zijn die momenten dat je maar niet vooruit komt. En zonder vooruitgang, dat is frustrerend. Als er regen bijkomt, is het helemaal verschrikkelijk!

4. Uitlaatgassen en stofwolken
Je ziet hem aankomen, de oude bus met zijn dikke zwarte wolk. Een wolk van pure CO2 en stikstof. We happen naar adem, maar net als de bus passeert moet de chauffeur nog even schakelen om vooruit te komen. De geur piept gewoon de neusgaten in en geeft een verstikkende drang naar frisse lucht. Niet minder erg is het voorbij scheurende verkeer op onverharde wegen. Een grote stofwolk laat een spoor van enkele meters achter. Opvliegend zand verblindt direct onze ogen. Met dichtgeknepen ogen en ingehouden adem laten we ons vooruit bollen, hopend dat we niet in de goot belanden. Uitlaatgassen en opstuivend zand zijn een echte horror midden in een stevige klim omhoog, waar we al genoeg nood hebben aan frisse lucht.

3. Wasbord en mul zand
Hoewel de ondergrond onderdeel van het avontuur is, zijn de wasbordwegen en het mulle zand niet voor onze fietsen weggelegd. Wij vinden ze dan ook zeer onaangenaam en heimelijk irritant. Al valt het in twijfel te trekken wat een mountainbiker denkt van kilometers trillen over 'koeien ribben'. We zoeken naar uitwegen in de berm van de weg, maar we ontkomen er lang niet altijd aan. Buikschuddend of met de fiets aan de hand tot een zegen zich op doet.

2. Onverantwoordelijke weggebruikers
Rakelings snijden ze ons de pas af, respectloos toeteren ze ons de putten of berm in en onverantwoordelijk halen ze ons in. Nederlands zeuren wel eens over de rijstijl van Belgen en de Belgen over die van de Nederlanders, maar het komt niet kijken bij het gewelddadige, ongekende rijgedrag van de Brazilianen, Peruanen en hoogst waarschijnlijk andere nationaliteiten in Zuid-Amerika. Geregeld ligt onze veiligheid in hun handen. Het is boosmakend, eng en verdrietig tegelijk hoe de fietser onderdoet aan het motorverkeer. Het is niet voor niets dat het vermijden van tweebaans wegen een van onze vijf huisregels op de fiets is.

1. Bijtbeestjes
Bijtbeestje is de naam die wij geven aan een klein fruitvlieg-achtig beestje dat bijt om zich van voeding te voorzien. Het is geen prik als een mug, maar een hapje uit de huid, die daarna stierlijk gaat jeuken. De vliegjes komen in grote zwermen op ons af en zijn niet van ons af te slaan. Als een stuk fruit worden we opgegeten en achter volgt. Razend snel zitten de beestjes met honderdtallen op ons lichaam gekleefd. Gek gillend zwaaien we om ons heen en slaan we ons zelf aan stukken. Tot we springend van haat wensten dat we ergens anders waren. In Argentinië maken we voor het eerst kennis met de beestjes terwijl we een tergend lange en stijle heuvel opklimmen. Stoppen is geen optie. Met tranen in de ogen en trillend van de honger komen we boven. Terwijl muggen vooral 's ochtends en 's avonds vervelend zijn, is er overdag geen ontsnappen aan de bijtbeestjes. Dit maakt het fietsen echt een horror.


Wat zijn jouw grootste irritaties op de fiets?

 

Meer inspiratie

Op zoek naar meer fietstips. Ontdek de beste fietsapps en de ultieme tip tegen aggressieve honden!

 

De drie beste fietsapps voor op fietsvakantie

Onze tien grootste irritaties op de fiets

De ultieme tip tegen agressieve honden

Onze tien grootste irritaties op de fiets

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *