Mooie dagen
Zigzag
februari 14, 2022
Doorbijten
maart 15, 2022
Zaterdag 5 februari - Duitsland
De wind blaast ons naar Duitsland, de regen giert ons achterna. Het is afzien, maar we blijven enorm positief. Zoë is trots dat we het zo goed doen. Geen ruzie, geen gezeur, geen verwijten, geen geklaag. Een glimlach van voldoening staat op ons gezicht iedere keer als we het slechte weer overwonnen hebben. Dat wil niet zeggen dat we het ieder moment leuk vinden. Als een nieuwe regenbui ons weer helemaal nat regent en onze vingers verkleumen van de kou, bijten we op onze tanden. Regen en wind zijn het nieuwe normaal en ieder streepje zon is onverhoopte luxe. Het regent zelfs zoveel dat bepaalde wegen onder water staan en dat we onmogelijk een kampeerplaats kunnen vinden. De Duitsers hebben daar weer zo'n mooi woord voor op de verkeersborden, Underschwemmung. Het klinkt alsof we mogen overzwemmen.
Op zaterdagavond zoeken we een plekje onder een carport of in een schuur. We weten dat er vannacht en morgen een zondvloed komt en dan is het toch prettig als we droog kunnen vertrekken. We hebben nog nooit aangebeld om een slaapplek te vragen, maar met dit slechte weer is er geen mens te bekennen op straat. In een klein dorpje zien we toch twee mensen bij het kerkhof. We vragen of zij een plaats weten waar we onze tent onder een dak kunnen zetten. De twee mannen overleggen even en wijzen naar twee boerderijen die vast een plekje hebben. De kleinere man is met de fiets en zegt dan: 'Volg mij maar, ik weet wel een plek.' We fietsen de andere kant uit dan de boerderijen en draaien na een halve kilometer een oprit op.
'Ik moet nog even mijn vrouw vertellen dat we twee gasten hebben deze avond,' zegt Kurt.
Dat heeft tijdens onze reis wel eens een ongemakkelijke situatie opgeleverd, maar Christel kijkt er niet raar van op. We mogen zelfs binnen slapen en mee-eten. Aan de keukentafel zegt Kurt: 'Gelukkig zijn er ook levende mensen te vinden bij het kerkhof.' Hij vindt het Wahnsinn wat we allemaal doen, positieve waanzin.
Natuurlijk is alle regen minder fijn dan zonnige winterdagen, maar we kunnen het weer niet veranderen, alleen onze eigen instelling.
's Ochtends vertrekken we volledig ingepakt bij Kurt en Christel. Afgelopen vrijdag waren Olivier's schoenen helemaal nat na een dag in de regen. Hij gebruikte neopreen overschoenen, maar aan het einde van de dag was alles zo nat als in een surfpak. Deze ochtend hebben we onze schoenen ingepakt met plastic zakken in de hoop dat ze droog blijven. Normaal gebruiken we poncho's om in de regen te fietsen, maar de wind is zo sterk dat de parachute ons van de weg blaast. Warm en droog blijven is een van onze hoofdregels op reis, maar deze omstandigheden zo lang achtereen kennen we nog niet. Zo is de reis wederom de training en leren we onderweg.
Het regent onophoudelijk met afwisselend hoosbuien en hagelstormen. Net als we denken dat we de enige gekken zijn die buiten zijn, zien we een groep mannen op straat wandelen. Ze dragen gele hesjes, sommige hebben een stok met een vlag en ze roepen van alles. Vanuit de verte lijkt het op een betoging, maar als we dichterbij komen, zien we dat ze om de beurt een grote bal over de straat gooien. Ze blijken road bowling te spelen. Vier teams hebben ieder een bal van één kilo en proberen zo snel mogelijk een traject af te leggen. Ze proberen de bal zo ver mogelijk op het asfalt te rollen, maar als de bal van het asfalt gaat, is het volgende team aan de beurt. We leren dat ze de sport ook in Nederland spelen, vooral in het oosten van het land. Daar noemen ze het Klootschieten, terwijl de Duitsers het Bosseln noemen. We zijn verbaasd dat ze dit zomaar op de openbare weg spelen en dat ze ook zo dapper zijn om met dit hondenweer buiten te zijn.
Aan het einde van de dag zijn onze voeten nog droog, maar Olivier's oude regenjas is toch niet meer 100% waterdicht. Het regende zoveel dat het water ieder gaatje vindt. De laatste hagelbui heeft ons helemaal afgekoeld en we rillen van de kou. Alle weilanden en bossen staan onder water, een kampeerplaats vinden lukt niet. We kloppen voor het eerst in onze reis aan bij de openstaande deur van een boerderij en vragen of we de tent in de schuur mogen zetten. De vrouw nodigt ons uit om warm binnen te slapen en onze spullen te drogen. Ze woont alleen in de grote boerderij met haar geadopteerde zoon. De jongen heeft het foetale alcoholsyndroom doordat zijn echte moeder zwaar alcoholverslaafd was. Edith verteld hoe haar hart brak toen ze hem in de couveuse zag liggen, maar spreekt verder vol positiviteit over de wending van haar leven.
Ze vertelt een hele reeks prachtige verhalen en laat allerlei foto's zien. Edith staat op om ons te laten zien hoe ze op een dag aan de kleine Jens vertelde hoe hij veilig de straat over kon steken. Ze buigt door haar knieën om op de zelfde hoogte als Jens te komen, kijkt een keer naar links, een keer naar rechts en dan nog een laatste keer naar links. "Als er geen auto's aankomen, kun je veilig oversteken". Sindsdien staat Jens door zijn knieën gebogen aan de rand van de straat voordat hij oversteekt. We genieten van Ediths haar positiviteit. Een kind met een handicap is onwijs zwaar voor ouders, maar deze vrouw heeft bewust gekozen voor de adoptie en daarnaast heel bewust gekozen er al het plezier uit te halen dat erin zit. 'We zijn voor elkaar gemaakt,' zegt ze oprecht.
Anderhalf jaar geleden namen we bijna dezelfde route naar Scandinavië. Een aantal keer fietsen we over exact dezelfde weg waar we met onze rollerski’s en karretjes skaten. Dat vinden we nu ook Wahnsinn. Met alle regen, ondergelopen wegen en modder zijn we blij om nu op de fiets te zitten. Daar denken de meeste mensen die ons zien wel anders over. In Bremervörde verblijven we bij Delphina en Thomas. Ze hebben hun eigen houten huis in Zweedse stijl gebouwd. Delphina neemt iedere ochtend een duik in de vijver en ze doen bijna alles met de fiets. Toch vindt Thomas het serieuze Sadomasochismus wat we onszelf aandoen. Natuurlijk is alle regen minder fijn dan zonnige winterdagen, maar we kunnen het weer niet veranderen, alleen onze eigen instelling. Die is nog steeds super positief. Vrolijk blijven we iedere goedendag zeggen met de lokale begroeting Moin. De herkomst van het woord is niet helemaal duidelijk. Volgens sommige is het een afkorting van ‘morgen’, anderen zeggen dat het van Moi’n Dag komt. Een mooie dag, dat maken we er iedere dag van!.
10 Comments
Wat een prachtige verhalen ik reis met jullie mee.
Dankjewel Gerda!!
Mooi tochtje.
Regentip : Gamachen onder je regenbroek werkt bij ons prima als het koud en in stormachtige omstandigheden met regen
Hoi Zoe & Olivier
Leuk om weer wat van jullie avonturen te lezen! Ik denk er zelf ook over om van de zomer met de fiets op vakantie te gaan, heb alleen nog geen geschikte fiets hiervoor.
Op hoeveel moet ik ongeveer rekenen voor een fiets waar ik bagage op kan meenemen (voor & achter) en wat voor versnelling kan je het beste hebben derailleur of naafversnelling?
Ik heb nl. totaal geen verstand van fietsen, er staan er genoeg op marktplaats, maar of het wat is??
Hopelijk kunnen jullie me een beetje op weg helpen!
He Saskia,
Wat leuk dat je met de fiets op reis wilt. Zeker doen!!
Wij begonnen onze wereldreis op twee fietsen die we vonden op marktplaats. 25 jaar oud, €100. We wisten ook niets van fietsen, maar dat is ook helemaal niet nodig. Je kan met iedere degelijke fiets op pad. Voor een eerste fietsreis zou ik zeker Marktplaats aanraden. Zo kan je een goedkope fiets vinden en deze uitproberen. Na een eerste tocht weet je veel beter wat je prettig vindt, mocht je willen investeren in iets duurder. Op marktplaats kan je best de zoektermen ‘reisfiets’, ‘vakantiefiets’ of ’toerfiets’ gebruiken. Onze fiets (Giant) kostte €100 en heeft 30.000 kilometer zonder problemen afgelegd. Olivier’s vader kocht vorig jaar een tweedehands Koga voor €600. Je hebt geen peperdure fiets nodig om mee te beginnen. Dat kan daarna altijd als je het echt leuk vindt 😉
Een naafversnelling heeft geen onderhoud nodig, maar voor een eerste fietsvakantie in de zomer is het een grote investering. Ik zou eerst testen op een goedkope fiets met normale versnellingen. Een naafversnelling fietst niet sneller of beter.
Onze tassen kochten we ook tweedehands op Marktplaats. Die waren duurder dan de fiets zelf, haha. Wij gebruiken Ortlieb tassen. Die koop je één keer en blijven de rest van je leven goed. Je spullen droog houden is zo belangrijk! Voor de zomer heb je overigens alleen achtertassen en een stuurtas nodig.
Groetjes,
Zoë en Olivier
Gamachen lijkt mij toch een minder goede oplossing bij regen dan schoenregenhoezen. Die Gamachen bedekken immers niet de voorvoet van je fietsschoenen en zijn eigenlijk bedoeld om te voorkomen dat er sneeuw in je schoen terecht komt.
Wat een mooie uitdaging weer,jullie samen kunnen de hele wereld aan en wat een mooi boek hebben jullie geschreven…ik ben nu halverwege maar het is zo genieten om het te lezen …ik schrijf me al in voor deel 2😉
Dankjewel voor de mooie woorden Marco. Heel fijn om te horen :)! We wensen je nog veel leesplezier voor deel de rest van het boek!
He Karel,
We hebben intussen een aantal oplossing geprobeerd. Als het echt hard regent, komt het water er altijd in. De droogste oplossing in de winter was een regenbroek en grote overschoenen (een soort laars). In de zomer blijven we een poncho gebruiken.
Bikkels zijn jullie!