‘s Avonds brengt Jan Tore ons naar hun vakantiehuis in Sjusjøen, zo’n 15 kilometer hogerop in de bergen. Drie jaar geleden zag Olivier een filmpje op YouTube en hij was onmiddellijk betoverd door de schoonheid van het gebied. ‘Daar wil ik wonen,’ zei hij toen. Wat opzoekwerk leerde ons dat het gebied Sjusjøen heet en misschien het beste langlaufgebied ter wereld is. Inmiddels weten we ook dat het de plek is waar rijke Noren een vakantiehuis hebben, wat het gebied onbetaalbaar maakt. In het donker komen we aan en passeren stuk voor stuk houten huizen met groene daken. Het zijn de huizen waar ons hart sneller van gaat slaan, waar we stiekem van dromen. De normale Noorse huizen vinden we veel te groot, maar de vakantiehuizen, hytte, doen ons dromen. We mogen een paar dagen in het vakantiehuis blijven en ervaren of Sjusjøen ook in werkelijkheid een droomplek is.
De dag erna krijgen we een rondleiding van Jan Tore. We rijden langs de vakantiehuizen van Noorse beroemdheden en stoppen bij de oude boerderij. De weg ernaartoe ligt vol met sneeuw zodat we slechts vanuit de verte kunnen kijken. Jan Tore vertelt dat er geen water, douche, wc, keuken, elektriciteit en internet is. ‘Dat hebben we in de tent ook niet,’ lacht Zoë, maar in werkelijkheid realiseren we ons dat de boerderij niet instapklaar is. De winter duurt hier zo’n zes maanden en dan is stromend water, een wc en een keuken wel praktisch.
‘Ik geef jullie straks de sleutel zodat jullie morgen binnen kunnen kijken,’ zegt Jan Tore.
Hij vertelt dat de boerderij eigendom is van Brøttum Almenning, een boerenverbond dat grootgrondeigenaar is in Sjusjøen. Ze hebben de boerderij een paar jaar geleden gekocht en willen graag dat er mensen in wonen die helpen om Sjusjøen aantrekkelijker te maken. Zo kunnen zij meer grond verkopen voor nieuwe hutten wat gouden inkomsten zijn voor de boeren. Jan Tore ziet ons als ideale kandidaten en wijzelf zien ons al helemaal hier wonen.
Met de sleutel in de hand skiën we naar de boerderij. De oude boerderij is fantastisch. Het begint onmiddellijk bij ons te branden. Hij is rood en gebouwd in 1770. Het was oorspronkelijk een zomerboerderij waar de boeren woonden als de koeien en schapen in de zomer op de bergweiden graasden. Het uitzicht is prachtig, perfect gelegen op het zuiden en er ligt een enorm skigebied aan onze voeten. We steken de sleutel in het slot en openen de deur. Binnen lijkt het net een museum. Er staan oude meubels, houtkachels en allerlei gereedschappen waarvan wij niet weten waarvoor ze dienen. We krijgen onmiddellijk tientallen ideeën wat we met deze plek kunnen doen. Dromen we te veel? Is dit het sprookje, is dit wat we echt willen?
Nadat we de boerderij hebben bekeken gaan we op een lange skitocht met een vel papier in de tas. Daarop zetten we een SWOT analyse. De sterke punten, zwakke punten, kansen en bedreigingen. Als we dat doen, realiseren we dat ons enthousiasme de minpunten negeert. Het is een enorm bouwproject. Zien we dat wel zitten? De winter duurt zes maanden. We zijn dol op sneeuw, maar we zijn net zo dol op lente en bloemetjes. Vinden we zes maanden niet te lang? Er wonen amper 14 mensen permanent, de rest zijn 4.000 vakantiewoningen. Lillehammer ligt weliswaar op minder dan 20 kilometer, maar het zijn 800 hoogtemeters als we naar de stad willen. Er is echter een veel groter ‘maar’. De boerderij is eigendom van het boerenverbond en ze zullen het waarschijnlijk niet verkopen. Ze hebben wel plannen om de zomerboerderij te verbouwen, maar wat betekent dat voor ons? Ons gevoel draait overuren. We realiseren ons dat het mooier kan zijn dan de werkelijkheid. Natuurlijk gaat het om gevoel en intuïtie, maar deze rode vlag geeft ons een belangrijk signaal af. We zoeken naar een basecamp die onze plek is, waar wij eigenaar zijn en zelf bepalen wat we willen. Als Brøttum Almenning eigenaar is, kunnen we misschien heel goedkoop wonen, maar er staat ook een verwachting en afhankelijkheid tegenover. Zijn we bereid die vrijheid op te offeren?
Gelukkig realiseren we ons dat we vandaag niet het besluit moeten nemen. We hebben nog maar weinig informatie en weten niets van de concrete plannen van het boerenverbond. Jan Tore stelt voor dat we in mei een gesprek hebben met het hele bestuur om onze ideeën te presenteren en hun verwachtingen te horen. Het geeft ons tijd om onze gevoelens een plaats te geven en ons buikgevoel te laten spreken. Na vier dagen vertrekken we weer uit Sjusjøen. We hebben alleszins gevoeld dat het werkelijk een droomplek is die voldoet aan heel veel van onze wensen. Eerst fietsen we nog iets verder naar het noorden, tot Ringebu, het noordelijkste punt van ons zoekgebied en een plek die ook heel erg hoog op onze lijst staat. De zomerboerderij gaat mee in onze gedachten.
4 Comments
Beste Zoë en Olivier,
In Susjoen ben ik doorgefietst op weg naar Trondheim en de Noordkaap. Jammer, zoals ik de route zie en herinner, dat er geen wandel pelgrims passeren.
Maar het was er voor mij de mooiste plek tussen Oslo en Trondheim.
Nog veel succes met jullie BasecampX.
Groetjes van Daniël
He Daniël,
Sjusjøen is inderdaad een prachtige plek! De pelgrimsroute gaat wat lager in het dal (volgens mij door Lillehammer). Sjusjøen ligt zo’n 800 hoogtemeters hoger dus het is een aardig stukje klimmen en een omwegje om er te komen, maar wel de moeite waard. We verwachten je als we onze plek gevonden hebben 🙂
Groeten,
Olivier en Zoë
Hoi Zoë en Olivier,
Ik vind het fantastisch om te lezen hoe het jullie vergaat in Noorwegen.
Hoe jullie omgaan met alle twijfels en emoties op weg naar een plek om te wonen en te leven.
Veel succes met jullie zoektocht.rancis
Groetjes F
He Francis,
Wat fijn om je reactie te lezen! De zoektocht is een avontuur met nieuwe uitdagingen. We kunnen gelukkig teren op de ervaringen en lessen uit onze wereldreis. Het zal nog even duren voordat we echt een huis hebben, maar dan zijn jullie van harte welkom 🙂
Veel groeten,
Olivier en Zoë