Het is zaterdagavond. Maandagochtend willen we op de fiets stappen. De hele vloer ligt vol met kleding, kampeermateriaal, tassen en al het andere dat we mee willen nemen. We hebben gisteren pas onze fietsen opgehaald bij de fietsenwinkel Bike Stories in Hofstade waar we de hele dag bezig waren om samen met fietsenmaker Jurgen de fietsen te monteren. Deze ochtend hebben we nog even 60 exemplaren van ons boek gesigneerd en weggebracht. Nu kunnen we eindelijk inpakken.
We hebben geen rekje aan de voorkant, maar gebruiken tassen die aan de voorvork hangen. Ze zijn kleiner wat betekent dat we minder bagageruimte hebben terwijl we meer spullen meenemen voor de winter. Het is puzzelen, Tetris met reisspullen. Zoë probeert alle slaapspullen in één tas te krijgen. De andere zit vol met kleding. Ze probeert de tassen altijd zo in te pakken dat alles mooi georganiseerd zit. Olivier's ene achtertas zit vol met kookspullen en eten, terwijl zijn kleding, laptop en elektronica in de andere tas gaat. Vooraan hebben we plaats voor meer eten, reservemateriaal, onze houtbewerkingsset en wat losse spullen. Zondagmiddag om vier uur heeft alles een plek en kunnen we een testrit maken van vier kilometer naar opa en terug naar huis. De komende weken hebben we genoeg kilometers om alles goed te testen.
We beginnen met een grote tour langs vrienden en familie in Nederland, net zoals vijf jaar geleden. Toen naar het zuiden, deze keer naar het noorden. Toen volledig onervaren, nu met vijf jaar ervaring. Het voelt allesbehalve bijzonder, maar dat is ook niet zo gek. Het voorbije half jaar zijn we zo vaak vanuit huis vertrokken met een bepakte fiets. Het voelt als het standaard ritje van Neerpelt naar Breda.
'Pas als we in Breda vertrekken, begint de reis pas echt,' zegt Zoë.
Van Breda fietsen we naar Spijkenisse, naar Bodegraven, Loenen aan de Vecht, Amsterdam, Purmerend, Heiloo en Sneek. Al zigzaggend gaan we naar het noorden. De dagafstanden zijn amper vijftig tot zestig kilometer, maar met een bezoekje in de middag en avond zit het schema helemaal vol met gezelligheid.
We worden overal warm ontvangen en krijgen steeds dezelfde vragen.
'Wordt het Noorwegen of Zweden?', 'Wat voor werk gaan jullie doen?', 'Zoeken jullie eerst werk of eerst een plek om te wonen?'
We weten het antwoord zelf nog niet, maar hoe vaker we de vraag beantwoorden, hoe meer we duidelijk krijgen wat we zoeken en willen. De kritische vragen en het meedenken van onze vrienden en familie helpen ons het antwoord te vinden. Zo vormen zich geleidelijk schakeltjes die naar onze droom leiden.
In Bodegraven leren we Tom en Karina kennen. We vertellen dat we in de toekomst graag mensen mee willen nemen op avontuur. Zij leggen onmiddellijk de verbinding met een vriend, Joost, die avontuurlijke reizen organiseert in heel Europa. Hij zoekt nog een instructeur voor een kanotocht in Zweden in juni en vraagt of wij interesse hebben. Bingo!
Een ander toekomstplan is om onze ervaring om te zetten in leiderschapscoaching en training, het liefst in combinatie met de buitenlucht. In Loenen aan de Vecht stellen we Paul voor om de volgende dag met ons mee te fietsen naar zijn werk in Zaandijk.
Dat aanbod slaat Paul tevreden af met de woorden: 'Ik bied jullie een andere uitdaging. In plaats van te fietsen, gaan we met de auto naar Zaandijk en gaan jullie mee als coaches.'
Zo stelt Paul ons de volgende dag voor als zijn collega trainers in een leiderschapstraject van jonge talenten. We worden letterlijk in het diepe gegooid, en zo leren we het best. Met de inzichten en ervaringen van onze reis voelt het coachen op ons lijf geschreven. Het is een vak waarin we door willen groeien. Onder de vleugels van Paul zullen we ons ontwikkelen. Het is zelfs zo ver gekomen dat we in april en mei enkele dagen terug naar Nederland en België komen om mee te draaien in verschillende trainingen. Echter zullen we ons tijdens onze zoektocht ook richten op heel ander werk. Ons primaire doel is om in een Noors of Zweeds bedrijf of organisatie de taal te leren en te integreren. Misschien boswachter, misschien ingenieur, misschien gehandicapten begeleiden, misschien brandweerman? Onderweg hopen we mensen zoals Paul te ontmoeten die ons gewoon in het diepe gooien om ervaring op te doen. Zo vormen de andere schakels zich geleidelijk tijdens de reis. Het enige dat wij moeten doen is fietsen, mensen ontmoeten, ons open stellen, kansen grijpen, vertellen en vragen stellen. Het antwoord komt zo op ons pad.
We zijn voorbereid op koud weer en sneeuw, maar de eerste week is het allesbehalve koud. We hebben zon, regen en veel wind. Het stormt en waait in de open polders van Nederland waar weinig beschutting is tegen de wind. We gaan hele dagen links rechts links rechts links rechts door het strakke polderlandschap in West en Noord Nederland. De ene keer hebben we vol wind tegen, dan weer weer in de rug. Het is net zoals de weg naar onze droom. Die gaat ook niet rechtdoor, maar zig zag naar de eindbestemming, met tegenwind en rugwind.
4 Comments
Beste Zoë en Olivier, wat een voorrecht jullie boek te hebben gelezen en jullie te hebben ontmoet. Geweldig wat jullie hebben gepresteerd, gefotografeerd en in boekwerk hebben uitgevoerd. Blijven jullie volgen en wensen jullie een prachtig 2022. Lieve groet vanuit Sneek, Joeky en Joop
He Joeky en Joop,
Dankjewel voor de mooie woorden! Het was heel leuk om jullie te ontmoeten en jullie verhalen te horen, een super fijne avond.
We zijn inmiddels in Noorwegen en volop bezig met onze zoektocht.
Veel groetjes!
Lieve Zoë en Olivier, volgen jullie nog steeds op de voet en wensen je veel succes met het vinden van een mooie locatie waar je je echt thuis voelt. Lees “op eigen kracht “ al voor de 2de keer en kan er niet genoeg van krijgen. Vanwege het mooie verhaal en de prachtige foto’s. Lieve groet, Joeky en Joop
Ha wat leuk dat je zelfs al een tweede keer bezig bent aan ons boek. Super fijn om te horen! Dan wensen we je nog een keer veel leesplezier. Veel groetjes van ons!