09-08-2025
Een extreme vakantie
augustus 20, 2025
Fotocredits: Niels Weltens fotografie // Joakim Mangen
Op de top van de berg, midden in de natuur, zeiden wij JA!
Om 7:30 uur scheiden onze wegen: Olivier vertrekt naar het vakantiehuis die zijn ouders hebben gehuurd, terwijl Zoë in ons huis blijft. Familie en vrienden verzamelen zich om haar heen – Stefanie lakt haar nagels, Sharon vlecht haar haar en Niels legt elk moment vast met zijn camera. Zoë’s moeder helpt haar in de jurk. Geen stylist, geen kapper, alleen liefde en talent. Intiem, lief en een tikkeltje prinsesachtig. “Ik heb me nog nooit zo verzorgd en geliefd gevoeld,” zegt Zoë over dit moment.
Boven de wolken
We zien elkaar voor het eerst, helemaal opgedoft, aan het begin van het pad. Een duizendtal vlinders ontploft in onze magen terwijl we elkaar naderen over het bospad. De fonkeling in elkaars ogen vergeten we nooit meer. Onze omhelzing gaat niet zonder een traan. Wat bijzonder om dit moment samen te delen, voor we samen de berg op wandelen. De dag is nog maar net begonnen!
Boven de boomgrens wordt de wind sterker, maar wij vieren ons moment. Terwijl we verscholen blijven voor onze gasten, die dezelfde berg op wandelen, danst Zoë’s jurk in de wind en groeit onze glimlach alleen maar. Straks trouwen we hier, op de top van deze berg, met al onze dierbaren om ons heen.
Ceremonie
De ceremonie was alles waar we van droomden. De wind gierde over de berg, maar we vonden een beschutte plek waar onze gasten konden zitten — op de bankjes die we de dag ervoor met tien vrienden naar boven hadden gedragen.
Vanuit onze schuilplek liepen we samen naar voren, met Olivier’s moeder en Zoë’s vader aan onze zijde, over de bergrug terwijl *Yellow* van Coldplay zachtjes door de wind klonk. Aan het einde van de rug wachtte Koen ons op — onze dierbare vriend, die ons daar, boven op de berg, zou trouwen. Hij liet iedereen lachen, luisteren, en maakte dat we ons helemaal thuis voelden. En toen… verklaarde hij ons man en vrouw.
En natuurlijk, wat doe je als pasgetrouwd stel? Je wandelt de berg af en fietst naar huis — klaar voor een groot tuinfeest!
Trouwjurk
Zoë’s trouwjurk is 100% zelfgemaakt! Voorzichtig vroeg ze aan haar zus Noa: “Denk je dat het mogelijk is om een trouwjurk in één week te maken?” “Hangt van de jurk af,” zei Noa, “maar het kan.” Dat was alles wat Zoë moest horen.
Eenmaal in Nederland hadden Zoë, haar moeder en haar zus vijf dagen om stoffen te kopen, ideeën uit te werken, patronen te tekenen, te knippen, naaien, aanpassen, problemen op te lossen en een perfecte jurk te maken. Drie gepassioneerde Agasi-vrouwen samen onder tijdsdruk – het bleek iets minder romantisch dan het klinkt. Het huis kende vurige momenten. Op dat moment was het moeilijk om echt te genieten; Zoë voelde zich schuldig dat haar moeder en zus zoveel opgaven voor haar. Maar iets “zelf doen” gebeurt niet zomaar. Het kost inspanning, soms pijn, soms tranen… maar juist daar ontstaat iets moois.
Zoë zou het niet anders willen. Trots op haar moeder en zus, die zoveel liefde en werk in haar jurk hebben gestoken. De dagen waren intens, maar ook rijk. Hoeveel meer straal je in een jurk die met liefde is gemaakt? Een jurk met passie, karakter en een verhaal. Hoeveel mooier straal je wanneer die jurk, dansend in de bergwind, is gemaakt door de mensen die je het meest liefhebt. Onbeschrijfelijk. Bijzonder. Er zijn geen woorden om Noa en mama genoeg te bedanken. Zoë voelde zich prachtig. Ze voelde zich puur.
Trouwringen
Ook onze trouwringen zijn zelfgemaakt. In de winter namen we rendiergeweien mee naar huis, nadat we met rendierherders in de bergen hadden gewerkt. We begonnen met zagen en vijlen, maar al snel hadden we een stevige boormachine nodig om gaten te maken op maat van onze vingers. Daarna kwamen de handzaag, en eindeloos schuren (eerst met een bandschuurmachine en daarna met de hand) om de juiste vorm te krijgen.
Met onze rugzakken vol — tent, slaapzakken, de ringen en stapels schuurpapier — trokken we eropuit. Op een prachtige zomerdag, na een duik in het meer, zaten we samen en vormden de ringen precies zoals we wilden.
Handgemaakt, natuurlijk en vol betekenis. We hopen dat ze lang meegaan. En zo niet… dan hebben we in elk geval dit prachtige project samen gehad. (En psst… we hebben er stiekem twee elk gemaakt).
Ons huis veranderde in een prachtige tuin vol vuurkorven, waar onze gasten via een speurtocht door het huis en de tuin werden geleid. Overal stonden kleine “food stations” — met eten uit België, Noorwegen en Nederland.
Het idee achter de stations was dat onze gasten niet de hele avond stil zouden zitten, maar juist zouden rondwandelen, nieuwe mensen ontmoeten en genieten van de sfeer. We hadden ook een spel bedacht: elke gast kreeg twee briefjes met een mysterieuze beschrijving van iemand anders op het feest — en moest die persoon zien te vinden.
Onze grootste wens was een persoonlijk huwelijk vol verbinding en ontmoeting. En het is gelukt — we kregen de mooiste verhalen terug en hebben samen zoveel onvergetelijke herinneringen gemaakt. Onze dag was perfect, heel het weekend was perfect. Dankjewel aan iedereen om er samen met ons zo'n mooie dag van te maken!
